Waterballet... (en vissen in het algemeen)

Soms ben ik blij dat ik alleen thuis ben. Zoals vanavond.
En soms houd ik mezelf voor dat ik sneller moet ingrijpen als ik zie dat er iets dreigt mis te gaan. Zoals vanavond.
Ik gebruik altijd dezelfde emmer voor het verschonen van mijn aquarium. Er zit(zat) al meer dan een jaar een klein scheurtje in de rand , vlak naast de bevestiging van het hengsel. Een scheurtje van een centimeter of twee, en ik moet altijd oppassen dat ik mijn emmer niet te hoog vul. Soms loopt hij wel eens over. Maar goed, vanavond was ik weer lekker met mijn aquarium beziggeweest. En ik moest nog een halve emmer water bijvullen in mijn grote aquarium. Ik heb de emmer gevuld (half) en til hem uit de gootsteen. Maar ik pak hem op bij de rand, vlak bij het scheurtje. Opeens scheurt er een stuk uit de emmer. Hij glipt uit mijn handen. En er ligt vijf liter water op de keukenvloer. Snel de mop erbij en dweilen, vervolgens met theedoeken de rest opgedept, en nu maar hopen dat het niet bij de benedenburen door het plafond komt. Ik ben allang blij dat het niet in de gang gebeurde, of op het tapijt in mijn woonkamer.
Je wordt er opeens wel weer wakker van. Binnenkort maar een nieuwe emmer kopen, want de schoonmaakemmer met al z'n zeepresten kan ik natuurlijk niet gebruiken.
Heeft dit stukje een link met verlangen?
Niet direct, maar hier op Aarde is alles nog aan de vergankelijkheid onderworpen. Ook emmers. Ik kijk uit naar die tijd dat alles nieuw wordt gemaakt. "Niets waarop een vloek rust zal er meer zijn." zegt Openbaring 3 vers 5. Geen waterballetten meer in Tol Eressëa, of het moet zijn voor de lol...
Oh, en ik vond vandaag op internet de website van de vissenbescherming. Zeg maar de dierenbescherming, maar dan voor vissen. Natuurlijk een lovenswaardig initiatief. Eindelijk mensen die erkennen dat vissen pijn kunnen lijden en recht hebben op een viswaardig leven. Zo pleiten ze voor de afschaffing van de vissenkom voor goudvissen. Terecht!

[Sometimes I'm glad that I am home alone. Like this evening.
And sometimes I say to myself I should act sooner when I see something is going wrong. Like this evening.
I always use the same bucket for cleaning my aquarium. There is (was) a small tear in the side for more than a year. A tear of a centimeter or two and I always had to fill the bucked carefully, so it wouldn't spill. This evening I had been busy cleaning my auarium. I only had to refill with half a bucket in my large aquarium. I filled the bucket and lift it from under the tap. Then suddenly it tears, it falls from my hands and there's five liters of water on the kitchenfloor. Quickly get my mop and try to dry it. Hopefully it won't spill down the walls by the neighbours under me. I'm happy it didn't happen in my room.
It does wake you up. I have to buy a new bucket soon, because the other bucket we use for mopping has lots of soap in it, and I can't use it.
Does this have a link with desire?
Not directly, but it reminds me that here on earth everything is submitted to decay. Even buckets. And I look forward to the time everything is made new. "Nothing with a curse on it will be there," according to Revelation Openbaring 3 vers 5. No more playing with water in Tol Eressëa, or it has to be for fun...
On the internet today I found the website for the Dutch fish welfare. Comparable to the animal welfare, but for fish. Ofcourse a very good initiative. At last people who recognize that fish can suffer and deserve a good life.]