Nou, mijn eenzame bijlzalmpje lijkt zich nu bij de grotere school te hebben aangesloten. Hij is alleen kleiner dan zijn soortgenoten, hoewel hij al langer in het aquarium zit. Hopelijk blijft het goed gaan...
Als ik dit opschrijf, moet ik denken aan de TV-serie Prehistoric Park, die ik in Londen op DVD had gekocht (en die nu wordt uitgezonden door de NCRV). Want in die serie worden ook dat soort dingen gezegd, maar dan over dinosauriërs en mammoeten. "Hmmm... De Ornithomimussen gedragen zich een beetje onrustig. Het lijkt alsof ze het niet zo naar hun zin hebben. Wat zou er aan de hand zijn?" En ik zit natuurlijk op het puntje van mijn stoel, want is het niet een geweldig idee? Een dierentuin met uitgestorven dieren? En een TV-serie die het allemaal als echt presenteert, in een overtuigende documentairestijl, met de nieuwste computereffecten? Ik vind van wel. Ik heb nu alle zes de afleveringen gezien en had voortdurend een brede smile op mijn gezicht. Nu moet ik wel zeggen dat ik de eerdere Walking with Dinosaurs afleveringen met Nigel Marven (en Swimming with Seamonsters) iets beter vond. Misschien omdat het in beeld brengen van tijdreizen je toch nog uit de illusie haalt. Maar het idee om een Steve Irwin-achtige presentator te laten rondlopen tussen meterslange duizendpoten, drie meter hoge roofvogels, dinosaurussen met vier vleugels en vijftien meter lange krokodillen blijft geniaal. De 'suspension of disbelief' is wel heel makkelijk zo; je hoeft maar een kleine stap te maken in je fantasie om te geloven dat het echt is. En ik wil dat zo graag geloven. Het is een diep verlangen in mij om die uitgestorven dieren (en planten: veertig meter hoge boomvarens!) te zien herleven. Om de kuddes dinosaurussen te zien voorbijtrekken, om te weten hoe een wolharige neushoorn eruitzag en hoe Incivosaurussen baltsten... Het is nu in feite onbekend en het terrein van fantasie (gekoppeld aan goed onderzoek, natuurlijk). TV-series als deze geven echter een beeld van die verdwenen werelden. En hoe... Sommige afleveringen roepen echt emotie op, als Martha de mammoet op sterven ligt, of als de pups van een van de laatste sabeltandtijgers gestorven blijkt te zijn...
In de eerste aflevering (die ik vanavond opnieuw heb bekeken met m'n broer) zitten Tyrannosaurussen en Triceratopsen. En ze laten zien wat Jurassic Park eigenlijk al had moeten laten zien... Een gevecht! (Ja, precies wat we altijd speelden met onze speelgoeddinosaurussen. Echte jongens). Kan ik uitleggen waarom dat me enthousiast maakt? Het heeft iets te maken met die vreemde monsters, die ruwe kracht, een stuk spanning en avontuur. De laatste aflevering van de serie ging over de reuzenkrokodil Deinosuchus. En laat dat ook eentje zijn die voorkwam in mijn eerste boek Joost en Cliff en het eiland der pterodactylen! Een krokodil van vijftien meter, nog groter dan ik het me had voorgesteld. En het einde van die aflevering had ook zo uit een van mijn jongensverhalen kunnen komen. Briljant!
In elk geval is het goed om dat diepe verlangen naar het zien van die verdwenen werelden te voelen. Ik hoop en bid dat ook dat verlangen vervuld zal worden. Een rondleiding door de geschiedenis van het leven op Aarde, gegeven door de Schepper zelf, lijkt me helemaal geweldig.
Hier is ondertussen een link naar de website van de serie. Er staan als je op 'Episodes' klikt ook een paar korte filmpjes op, waardoor je een beetje een beeld krijgt van wat je kunt verwachten. Veel kijkplezier!
[Well, my lonely hatchetfish seems to have joined his fellows in the larger group. But he is still a bit smaller than the rest, although he has been in my aquarium longer. I hope he will survive...
As I write this down, I have to think of the TV-series Prehistoric Park, which I bought on DVD in London (and is shown on television in the Netherlands). In that series the same things are said, but about dinosaurs and mammoths. 'Hmmm... Those Ornithomimus are a bit restless. They seem a bit distraught... what could be wrong?' And of course I'm perched forward in my seat, because of the terrific idea of this series: a zoo with extinct animals and a TV-documentary that presents it as real, with the newest special effects? I think it is terrific. I've watched all six episodes and was smiling all the time. Still, I want to note that I liked the earlier episodes of Walking with Dinosaurs (also with Nigel Marven) and Swimming with Seamonsters) a bit more. Maybe showing time travel disturbs the illusion. But the idea to send a Steve Irwin-like wildlifepresenter to walk with two meter long millipides, three meter high terrorbirds, dinosaurs with four wings and fifteen meter long crocodiles is pure genius. 'Suspension of disbelief' is very easy, only a little step of faith is needed to believe it's really so. And I do so want to believe. It's my deep desire to see those extinct animals (and plants: the large ferns of the carboniferous era) like they were when they lived. To watch the herdes of dinosaurs pass, to know how a woolly rhinoceros lived, and how Incivosaurs courted... Those things are just not known and are subjects of imagination (coupled with good science ofcourse). But TV-series like this one can give an approximation of these lost worlds. And whoa... can they! Some episodes are really touching, like when martha the mammoth is ill, or when the pups of the last sabertoothcat have died.
In the first episode (which I watched for the second time this evening with my brother) T. rex and Triceratops are shown. And they do what should have been done in the movie Jurassic Park... A fight! (exactly what we played with our toy-dinosaurs. Real boys). I don't know if I'm able to explain why I'm so enthusiastic about it. It has something to do with these strange creatures, their raw power, something about danger and adventure. The last episode was about the giant crocodile Deinosuchus. And that one featured in my first novel Joost and Cliff at the island of pterodactyls! A crododile fifteen meter long, larger that even I had imagined it would be. And the end of that episode could have been pulled from one of my own stories. Brilliant!
I have to conclude that it feels good to bring that deep desire for a lost world up again. I do hope and pray that this desire also will be fulfilled. I look forward to the guided tour through the history of life on earth, by the Creator himself...
In the mean time visit this link to the series website. If you click on 'Episodes' you'll find some small movies that give a small sample of what to expect. Enjoy!]
Wednesday, September 20, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment