Je rol in het verhaal

Soms komt er wat oud nieuws op deze blog.
Het is bijvoorbeeld al weer anderhalve week sinds ik met m'n broer naar de bioscoop ben geweest in Rotterdam, de dag voor mijn vertrek naar Londen. Toch wil ik nog wel wat aandacht besteden aan de film die we toen gezien hebben, en jullie adviseren de film ook te kijken. Waarom? Omdat een van de boodschappen van de film precies aansluit bij de boodschap van deze blog.
Het gaat om de film Lady in the Water, van regisseur M. Night Shyamalan (bekend van The Sixth Sense, Unbreakable etcetera).
Oh jee, denk je nu misschien, een enge film, daar houd ik niet van. Maar nee, deze film is niet eng. Hoewel er een paar enge momenten inzitten, is het eerder een spannend sprookje. Je moet er ook naar kijken als naar een sprookje. Er gebeuren dingen in die niet direct logisch zijn, maar zo gebeurt het in sprookjes en verhalen ook: er is een hogere logica aan het werk, de logica van het verhaal.
Zoals altijd weet Shyamalan zijn verhaal met prachtige beelden te vertellen. Wat dat betreft is hij een meester. Ook in het opbouwen van spanning is hij geen amateur. Ik vind dit echter niet zijn beste film ooit. Daarvoor leef je als kijker net wat te weinig mee met de hoofdpersonen. En het lot van de filmrecensent is wel erg cynisch en trekt je uit het verhaal, net als de rol die Shyamalan zelf speelt.
Maar wat voor een verhaal... Het gaat over een waternimf, met de betekenisvolle naam 'Story', die terechtkomt in het zwembad van een appartementencomplex. Ze wordt gevonden door de concierge, meneer Cleveland Heep, die haar onder zijn hoede neemt. Al snel ontdekt hij dat de waternimfen komen uit een chinees kinderverhaal. Om Story te helpen naar haar wereld terug te keren moet hij onder de bewoners van het complex de mensen vinden die de andere rollen in het verhaal kunnen vervullen. Pas als iedereen weet wat zijn of haar rol is, is de weg vrij... Maar het is niet zo eenvoudig als het klinkt...
Voor het verhaal zelf zul je naar de bioscoop moeten, maar ik wil wel vertellen waarom het mijn verlangen aanspreekt. Ik wil namelijk ook niet geloven dat mijn leven doelloos is, dat ik gevangen zit in een patroon van werken, slapen en eten, van falen en teleurstellingen. Ik geloof dat mijn leven belangrijker is. Misschien is dat niet van buitenaf zichtbaar, maar ik speel een onmisbare rol in het grote verhaal. We leven allemaal in een verhaal. Onze handelingen, onze woorden kunnen daarin doorslaggevend zijn. En zoals elke held moeten we de moed hebben om onze rol in het verhaal op te eisen. Als we niet onze verantwoordelijkheid nemen, als we niet op de bres springen, gaat er iets onherroepelijk verloren. Dit is niet een romantische fantasie, niet wishfull thinking. Nee, het is werkelijkheid. Net als de bewoners van het apartementencomplex in Lady in the Water ontdekken we dat ons dagelijkse leven maar een oefening is, als we scherper kijken zien we onze werkelijke rol. En net als zij moeten we samenwerken. We hebben elkaar nodig. Iedereen heeft een andere taak, en alleen samen komen we tot onze vervulling. En tenslotte: onze persoonlijke verhalen gaan op in een veel groter verhaal. Het verhaal van God, die strijdt om mensen te redden, die naar ons op zoek is en ons bij zich wil hebben. En we weten de afloop: als we onze rol hebben vervuld, de strijd hebben gestreden die bij ons leven hoort, zullen we aankomen in Tol Eressëa, de laatste haven...
Kijk de film en denk eens na: hoe belangrijk is jouw leven? Wat is jouw rol in het verhaal?

[Sometimes there's some old news on this blog.
For example it's already one and a half week ago that I went to the cinema with my brother. The day before I went to London. Still, I'd like to write something about the movie we saw that day, and advise you to also watch the movie. Why? Because one of the messages of this movie closely parallels what this blog is all about.
I'm talking about Lady in the Water, by director M. Night Shyamalan ( The Sixth Sense, Unbreakable etcetera).
Maybe you are thinking by yourself: I don't like scary movies. But this is not a scary movie. There are some tense moments, but it's more like an exciting fairytale. You have to see it as a fairytale. Things happen that are not directly logical, but it's the same as in the stories: there's a higher logic at work, the logic of story.
As always Shymalan tells his tale with beautifull images. He is a master at that. And in the building of tension he's no amateur either. Still, I don't think this is his best movie ever. It's a little bit hard to feel with the main characters, and there are some things that pull the viewer out of the story: the cynical fate of the filmcritic and the role of Shyamalan himself.
But what a story it is... It tells about a waternymph, whit the name 'story', who appears in the pool of an apartmentcomplex. She is found by attendant Cleveland Heep, and he takes care of her. Soon he discovers the waternymphs feature in a chinese bedtime story. In order to bring Story back to her own world he has to find among the inhabitants of the apartmentcomplex the people that can fulfill the other roles in her story. Only when every one of them knows what his or her role is the way is clear... But it's not as simple as that...
To know the rest of the story, you'll have to watch the movie yourself, but I do want to tell you why it speaks to my desire. I also do not want to believe my life is without purpose, that I'm caught in a pattern of work, sleep and eating, of failure and disappointments. I believe my life is more important. Maybe it's not visible from the outside, but I do have an irreplaceable role in the larger story. We all live in a story. Everything we do or say can sway the outcome. And like every hero we have to find the courage to take on our role in the story. When we don't assume our responsability, and do not take our place, something is irrevocably lost. This is no romantic fantasy, no wishfull thinking. It's reality. Just like the people in the apartments in Lady in the Water we dicover that our daily life up till now ws practice. If we look closer we see our real role. And just like them we need to join together. We need eachother. Each of us has a different task, and only together we will come to our full purpose. And finally: Our personal stories are taken up in a much larger story: the story of God, who fights to save people, who seeks us and wants us close to Him. And we know the end: when we have fulfilled our role, have fought the battle of our lives, we will come to Tol Eressëa, the last harbour...
Watch the movie and think about it: how important is your life? What is your role in the story?