Tekenfilms en dinosaurussen (animation and dinosaurs)

Na mijn potentieel controversiele gedachten in mijn vorige bericht, hier weer zoals vanouds wat nieuws van het science fiction- en fantasyfront.

De eerste is dat er een tiendelige tekenfilmserie wordt gemaakt over dr Who. Dr. Who is zoals jullie weten een van mijn favoriete TV-series, met een perfecte combinatie van bizarre verhalen, buitenaardse wezens, Engelse humor en excentrieke hoofdpersonen. En deze tekenfilmserie belooft heel interessant te worden: hij speelt zich namelijk af op verschillende planeten buiten ons zonnestelsel (vast zo bizar dat het veel te duur zou worden ze te filmen), en de schrijver en de acteurs van de 'normale' Dr. Who werken eraan mee. Hoe meer extrasolaire planeten, hoe beter!

En dan iets heel anders: dinosaurussen. Maar niet zo heel erg anders, want het is Engels (net als Dr. Who) en het wordt een televisieserie. Met dinosaurussen. Tja, wat zal ik zeggen? Ik beweer natuurlijk altijd dat alles wat ook maar een hint van een dinosaurus bevat boven kritiek verheven is, maar de waarheid is dat televisieprogramma's met dinosaurussen ook wel eens in kwaliteit te wensen over kunnen laten. Zo was de miniserie Dinotopia niet de beste tv-serie die ooit was gemaakt. Het verhaal zat vrij slecht in elkaar, de aankleding was niet zo overtuigend en de prestaties van de acteurs waren niet echt geweldig. Maar de dinosaurussen waren natuurlijk gaaf. Deze serie is eigenlijk het omgekeerde van Prehistoric Park, waar mensen terug in de tijd gaan naar de dinosaurussen. In de serie Primeval komen de dinosaurussen door gaten in de tijd in onze wereld terecht. Een beetje zoals die Tyrannosaurus in de film The Lost World! Het zijn wel verhalen zoals ik die altijd verzon toen ik op de basisschool zat (in feite kwam in mijn eerste verhaal dat ik ooit in mijn vrije tijd schreef een mosasaurus terecht in een zwembad in Alphen. Het heette dan ook De Mosasaurus) en de dinsaurussen worden gemaakt door degenene die Walking with Dinosaurs maakten. Dus ik ben benieuwd. In elk geval: er zitten dinosaurussen in, dus het is boven kritiek verheven...

Dan nog even voor wie geen tijd heeft om veel SF-boeken te lezen. Deze site heeft ze allemaal voor je in een paar regels samengevat. Lachen! Alleen kan dan het lezen van de site weer veel tijd gaan kosten...

[After my potentially controversial thoughts in my last post, here some honest news from the SF- and fantasyfront.

The first news is a ten part cartoon version of Dr. Who is in the works. As you know Dr. Who is one of my favorite television series, with a perfect combination of bizarre stories, aliens, British humor and eccentric protagonists. And this cartoon series promises to be interesting: it takes place on alien planets (probably too bizarre to feature in the real life production), and the writer and actors of the regular series are co-operationg. The more extrasolar planets, the better!

And then for something completely different: dinosaurs. That is, not too different, because first it's British (just like Dr. Who) and it's about a television series. With dinosaurs in it. Well, what can I say? You've probably noticed I think everything with dinosaurs in it is above all criticism, but the truth is televions shows about dinosaurs can be a bit below average in quality. Like the mini series Dinotopia, not really the best series ever created. The story wasn't much to write home about, the production values not too good and the actors neither. But the dinosaurs were cool. This series is in a way the reverse of Prehistoric Park, where people travel back in time to the age of dinosaurs. In the series Primeval the dinosaurs enter our age through holes in space time. So it will be a bit like the T. rex in The Lost World! These are the kind of stories I tended to make up as a child on prep school (in fact the first story I wrote in my spare time was about a mosasaur which ended up in a swimming pool) and the dinosaurs are created by the makers of Walking with Dinosaurs. So, I'm excited. In any case, there's dinosaurs in it. So it's really above all criticism...

Then the following for those without much time to read every SF book available. This site offers compressed versions of all of them! Funny! Only now to read this site may take up all your time...]

Nieuwe vissen, bacteriën en dinosaurussen (new fish, bacteria and dinosaurs)

Jawel, zo op het einde van tweede kerstdag is het weer tijd voor wat wetenschapsberichtjes. De wetenschap staat immers niet stil. Zo blijkt dat we nog steeds niet al het leven op onze planeet in kaart gebracht hebben, zo zijn in een berggebied in het hart van Borneo meer dan vijftig nieuwe soorten dieren en planten ontdekt. Waarvan dertig nieuwe vissoorten. Jullie kunnen je waarschijnlijk wel indenken dat mijn hart als aquariaan daarvan wel sneller gaat kloppen. Een van de nieuwe vissen staat op de foto hieronder: een nieuwe soort uit het geslacht Gastromyzon, visjes die in snel stromend water leven, waar ze zich aan de rotsen vastplakken. Deze is wel heel mooi gekleurd! Een andere vis was de op één na kleinste vis ter wereld: een beestje van minder dan een centimeter, in extreem zuur moeraswater. Misschien voor een heel klein aquarium? Verder vonden de onderzoekers een nieuw soort meerval, die zich met de buik aan rotsen vastzuigt (lijkt me ook bijzonder), en zes soorten kempvissen (uit het geslacht Betta), kleine labyrinthvissen die ook nog eens mooi gekleurd zijn. Wauw... Ik verzon vroeger vaak dat ik een ontdekkingsreiziger was die nieuwe soorten vissen ontdekte, en die dan probeerde in een aquarium te houden en te kweken. Het is goed om te horen dat het nog steeds mogelijk is...

Over vissen gesproken: die zijn zo dom nog niet. Ik heb soms opmerkelijk intelligent gedrag gezien bij mijn vissen. Nu krijg ik gelijk van wetenschappers. Vissen kunnen met elkaar samenwerken. Niet alleen vissen van dezelfde soort, maar zelfs vissen uit verschillende soorten. Het gaat om een murene, die goed tussen het koraal kan kronkelen, en een meer vrijzwemmende roofvis. Die laatste maakt een beweging met zijn kop voor het hol van de murene, als signaal om samen te gaan jagen. Dat zie je niet elke dag in je aquarium, maar het laat wel zien dat enig respect voor vissen op zijn plaats is.

Ook over de dieren die vroeger op Aarde leefden weten we nog lang niet alles. Zo zijn er onlangs in Spanje fossielen gevonden van een nieuwe reuzedinosaurus: de Turiasaurus riodevensis. Deze dinosaurus zou tussen de 40 en 48 ton hebben gewogen en tussen 30 en 37 meter lang zijn geweest. Hij leefde in het late Jura en was primitiever van bouw dan andere reuzen uit die tijd zoals de Brachiosaurus en de Argentinasaurus. Dit was de eerste dinosaurus van dit formaat die is gevonden in Europa. Joepie! We doen niet meer voor Amerika onder!

Van één van de grootste dieren ooit, naar waarschijnlijk de kleinste echte levensvormen. Het kan allemaal op deze blog. Wetenschappers hebben nieuwe bacteriën gevonden die vijf keer kleiner zijn dan de gebruikelijke soorten. Ze noemen ze dan ook nano-bacteriën, want ze zijn maar ongeveer tweehonderd nanometer in doorsnede. Dit is de grootte van grote virussen. Ze leven in mijnen, waar ze met andere bacteriën zorgen voor het ontstaan van bijtende, zure vloeistoffen. Het is mogelijk dat ze niet op zichzelf kunnen bestaan, maar van andere bacteriën afhankelijk zijn. Ik vind het interessant: weer een grens van het leven opgerekt. En het werpt ook weer ander licht op de vermeende micro-fossielen in de meteoriet van Mars, die te klein zouden zijn om op bacteriën te duiden. Gewone bacteriën misschien, maar nano-bacteriën?

Ook bekende dieren kunnen nog ontdekkingen opleveren. Zo blijkt dat er zoogdieren zijn die onder water kunnen ruiken. Dat vissen dat kunnen is wel bekend, maar de neus van zoogdieren zoals wij is ingesteld op het ademen van lucht. Bovendien houden we onder water onze adem in. Toch kan de Amerikaanse stermol onder water op de geur een prooidier vinden. Dit doen ze door luchtbellen te blazen uit de neusgaten en die direct weer op te zuigen. De luchtbel neemt geurstoffen op uit het water, en deze kleine hoeveelheden kunnen de mollen waarnemen. Dit is bevestigd door opnames in een aquarium. De mollen stonden al bekend als de snelst etende zoogdieren. Het kost de stermol slechts 230 milliseconde op een prooi te identificeren en op te eten. Dat is snel.

Even iets totaal anders: een reclame van een vliegtuigmaatschappij uit 1969 (over 1975). Op de een of andere manier dacht ik vroeger ook dat de toekomst zo zou zijn...

[Well, at the end of the second day of christmas it's time for some updates from the world of science. The scientific community never rests, so neither will we. It turns out we still haven't categorised all life on our planet. For example: in a mountainrange in the heart of Borneo more than fifty new species of plants and animals were identified. Of these thirty were new species of fish. You can probably imagine my heart as a aquarist starting to beat faster. One of the new species is pictured above: a new species from the genus Gastromyzon, fis that live in rapid waters, where they stick to the rocks. This one is very nicely colored. Another new kind of fish was the second smalles fish in the world: less than a centimeter in length, living in extremely acidic swamp water. Maybe for a very small aquarium? Then there was a new kind of catfish that adhered to the rocks with it's belly (pretty special) en six new kinds of siamese fighting fish (from the genus Betta), which are also nicely colored. When I was little I used to imagine being an explorer who found new kinds of fish, and then trying to keep those and spawn them in my tanks. It's good to be reminded it's still possible...

Speaking about fish: they are not as stupid as they are made out to be. I've seen pretty intelligent behaviour in my fish once in a while. Now I'm validated by scientists. Fish can work together. Not only with their own kind, but even fish of different species. It concerns a muray eel, that is great in exploring the reef on the inside and another predatory fish that's faster on the outside of the reef. The last one makes a movement with his head in front of the muray eels home to signal his intention to go hunting. Not something you see in your fish tank on an everyday basis, but is shows that we ought to have a little respect for these creatures.

But neither do we know all yet about the animals living on Earth before we did. A short time ago new fossils were unearthed in Spain of a new giant dinosaur: Turiasaurus riodevensis. This dinosaur would have been between 40 and 48 tonnes in weight and between 30 and 37 meters in length. It leved in the late Jurassic and was more primitive in its build compared with other giants of its age like Brachiosaurus and Argentinasaurus. This was the first giant dinosaur of this kind ever found in Europe. America hasn't got the privilege for cool dinosaurs anymore...

At this blog we can switch from one of the largest animals ever, to creatures that are most likely the smallest. Scientist have found new micro-organisms that are much smaller compared with normal bacteria. They are only 200 nanometers in diameter, so they're called nano-bacteria. Their size is comparable to that of large viruses. They live in mines, where they produce the scalding, acidic fluids, together with other bacteria. It's possible they depend on other bacteria for important functions. I like this news: another border of life extended. And a new light on the micro-fossils in the Mars meteorite. These were thought to be too small to have been made by bacteria, but maybe nano-bacteria would come close?

Even well-known animals can lead to new discoveries. It turns out there are mammals able to smell under the water. Yes, fish can smell too, but our noses as mammals are adapted to breathing air. Under water we tend to save our breath. Still, the American star nose mole can find it's pray by smell under water. They do this by breathing out bubbles through their nostrils and directly sucking them in again. The bubble takes in substances from the water, and the moles actually smell these. This has been confirmed by pictures made in an aquarium. These moles were known to be the fastest eating mammals in existence. It takes them only 230 milliseconds to identify a prey and eat it. That's fast.

Now for something completely different: an advertisement by an airline company from 1969, about the year 1975. Strange, I used to think the future would be like this too... ]

Kleine wetenschaps-update (scientific update)

Omdat ik vanaf nu weer meer tijd heb voor mijn blog (niet om plezierige redenen helaas), kan ik jullie weer vaker op de hoogte houden van het nieuws uit de wetenschap. Het eerste bericht combineert twee van mijn passies: prehistorische dieren en onherbergzame streken op Aarde: Op Antarctica is een fossiel gevonden van een jonge plesiosaurus (waterreptiel uit de tijd van de dinosaurussen). Dat is bijzonder, want jonge dieren sterven meestal omdat ze opgegeten worden en dan ontstaan er geen fossielen (behalve als het roofdier kort daarna omkomt). Deze baby werd begraven onder as en stierf dus waarschijnlijk bij een vulkaanuitbarsting. Helaas is zijn kop niet teruggevonden, want daaraan hadden de onderzoekers kunnen zien of hij al op zichzelf joeg, of door de moeder verzorgd werd.

Over zeedieren gesproken, een wereldwijd onderzoek naar het leven in de oceanen heeft al heel wat opgeleverd: leven dat voorkomt rond de heetste onderzeese bron ooit gevonden (met water van 407ºC), een bacterie van een centimeter in diameter (dat is geen micro-organisme meer), vreemde kreeften van 1,8 kilo bij madagascar, een school vissen zo groot als Manhattan en onder een zevenhonderd meter dikke laag ijs bij Antarctica kwamen meer onbekende dan bekende levensvormen voor. Erg tof om te lezen dat er nog zoveel bijzondere levensvormen nog niet ontdekt zijn. In het nieuwsbericht staat helaas niet veel informatie, maar wel een foto.

Maar ook van buiten onze planeet is er nieuws. Zo zijn er bergen op Titan, de grootste maan van Saturnus. Ze zijn zelfs bedekt met een soort sneeuw van methaan (of ander organisch materiaal). Daar zou ik wel eens een bergwandeling willen maken. Wie weet...

En jullie weten nog dat ik schreef over de ontdekking van water op Mars? Mars blijkt vochtiger te zijn dan wetenschappers lang dachten. Zo ziet men op satellietfoto's vormen van zoutkristallen, die zich op Aarde alleen maar vormen in vochtig zand. Als er dus op meer plaatsen op Mars water dicht bij de oppervlakte zit, is de kans dat er leven gevonden wordt een stuk groter. Ik hoop dat NASA nog tijdens mijn leven een expeditie op pad stuurt. Ik wil het nou eindelijk wel eens weten...

Maar dan moeten wij ondertussen niet onze eigen planeet vernietigen. Klimaatsimulaties laten zien dat ook een kleine kernoorlog, bijvoorbeeld tussen Pakistan en India, zou leiden tot ingrijpende klimaatveranderingen en voedseltekorten over de hele wereld (en een extra gat in de ozonlaag, ook niet positief. De onderzoekers zijn uitgegaan van wapens met 'slechts' honderd maal de kracht van de Hirosjima-bom, dat wil zeggen: 0,03% van alle kernwapens op de planeet. Nogal angstaanjagend vooruitzicht.

Tenslotte het nieuws waar iedereen op zat te wachten en dat tieners mooi kunnen gebruiken tegen ouders die met de vinger in hun rug prikken: rechtopzitten is ongezond.

[Because I'll have more time to blog from now one (not for completely happy reason's I must admit), I can once again inform you of new discoveries in science. The first one combines two of my interests: prehistoric animals and harsh environments: in the Antarctic paleontologists have unearthed a fossil of a juvenile plesiosaur (waterreptile from the time of the dinosaurs). This is pretty exceptional, for young animals most often die because they are eaten, and then no fossils remain (except when the predator dies soon after). This baby was buried in ashes, indicating that it died after a vulcanic kataclysm. Sadly it's head was not found, if it were the scientist could have determined whether it hunted by itself or if it was fed by it's mother.

Talking about life 'under the sea', a worldwide cencus of the oceans has made a lot of discoveries: life around the hottest spring yet (with 407ºC water), a microbe a centimeter is diameter (I don't think it's a micro-organism anymore), strange lobsters of 1,8 kg close to Madagascar, a swarm of fishes as large as Manhattan, and beneath 700 meters of ice in the Antarctic more unknown lifeforms than known species. Very cool to learn there are so many extra-ordinary creatures left to be identified. Sadly the original article does not contain a lot of information, though it has a picture.

There's also news from the solar system. For example people found mountains on Titan, the largest moon of Saturn. They are even covered with a kind of methane-snow (or some other organic material). I would love to walk there. Who knows...

And do you remember I wrote about the discovery of water on Mars? The red planet turns out to be a damp place afterall. On satellite images scientist found structures like salt cristals, that only appear in damp sand. So if water comes close to the surface on more locations on Mars, the possibility of life is suddenly a lot larger. I do hope NASA will plan an expedition in my lifetime. I would like to know if there is life out there...

But that can only happen if we do not destroy our own planet in the mean time. Simulations show that even a small nuclear exchange, for example between Pakistan and India, would cause major climate changes and food shortages across the whole world (and an extra gap in the ozone layer, to make it even worse). In this simulation people used weapons of 'only' one hundred times the power of the Hirosjima-bomb, which means: 0,03% of all available nuclear weapons on our planet. Talk about scary...

Finally the news everyone was waiting for, and which teenagers can use against their mothers, when they poke them in the back again: sitting straight is unhealthy for you.]

Dino's in Rotterdam

Is 'ie niet mooi?
Ik vind van wel. Dit was de grote Tyrannosaurus op de dinosaurus tentoonstelling in de Kunsthal in Rotterdam. Nog maar 3/4 van de ware grootte, geloof ik, maar toch al heel indrukwekkend. Als je recht voor deze dino stond, vergat je bijna dat het maar een replica was. Zijn bewegingen waren vloeiend, tot en met de bewegingen van zijn ogen toe, en de geluiden overtuigend. En natuurlijk die grote hoeveelheid lange tanden. Zelfs als je weet dat hij nep is, voel je de neiging toch maar een stapje achteruit te gaan. Of misschien heb ik geween een iets te levendige fantasie.
De tentoonstelling in de Kunsthal (hij is nog open tot en met Maart heb ik gezien) toont een heel aantal min of meer levensechte dinosaurussen, compleet met jungle-geuren en nagemaakte boomstammen. Er stonden bewegende modellen van oviraptors, tot een triceratops, een ankylosaurus en een baryonix. Die laatste vond ik wel bijzonder, maar de levenloze plastic vis in zijn bek nam een deel van het realisme weg. Ook de bewegingen van bijvoorbeeld de baby-triceratopsjes waren niet zo overtuigend. Het is jammer als je uit de ilusie getrokken wordt, maar de T. rex maakte weer heel veel goed.
In een hal verderop was een zandbak waarin kinderen fossielen konden opgraven en draaiden ze afleveringen van 'Walking with Dinosaurs'. Erg indrukwekkend...
Wat is het toch dat zulke 'levensechte' reconstructies zo fascinerend maakt?
Ik heb dezelfde soort van enthousiasme bij de TV-serie 'Prehistoric Park', die ik nu al twee keer helemaal gezien heb, en waar ik nog niet moe van ben. Ik hou ervan om dieren te zien rennen, vliegen of zwemmen die geen mens met eigen ogen gezien heeft. En in dit verhaal worden deze dieren gered voor uitsterven. Ze krijgen een nieuwe kans in een ander tijdperk en de hoofdpersonen doen hun uiterste best hen te behouden. Of het nu gaat om een gewonde mammoet die niet wil eten, de laatste sabeltandtijger waarvan de kittens aan honger overleden of de 'terror-bird', een drie meter hoge loopvogel met een scherpe snavel... Ik ben eindeloos geboeid. En het raakt iets in me. Volgens mij heeft dat te maken met mijn verlangen voor mezelf: dat ik helemaal tot leven kom. Dat iets dat dood was nieuw leven krijgt. Iets dat op de grens van uitsterven stond krijgt een nieuwe kans. Dat is volgens mij ook wat God belooft: de woestijn gaat bloeien als een roos. Mensen die in duisternis wonen zien een groot licht. Rivieren zullen gaan stromen. Lammen zullen lopen, blinden zullen zien, gevangen zullen worden vrijgelaten. Dat is mijn verlangen en iets waar ik steeds meer mee bezig ben. God wil een volledige vernieuwing geven.
Enne... over levende dinosaurussen gesproken: op dezelfde dag dat ik met mijn vrienden Manon en Marcel (en Robin) naar de Kunsthal ging, bezochten we ook de tentoonstelling in het Natuurhistorisch Museum in Rotterdam. Daar hadden ze authentieke fossielen van gevederde dinosaurussen en primitieve vogels, overgekomen uit China. Het was bijzonder fascinerend om echte fossielen te zien van vogels met tanden en klauwen aan de vleugels, of van de Microraptor gui, een dinosaurus die kon zweven op vier vleugels. En een model van de bekende Archeopteryx natuurlijk. Tegenwoordig denk ik elke keer als ik een vogel zie: "Hee, een gevederde dinosaurus." Dat maakt vogels (zelfs meerkoeten) veel interessanter.

[Isn't the creature in the picture beautifull?
I think it is.
It was the largest Tyrannosaur in the dinosaur exhibition in Rotterdam. Only 3/4 of full size, I think, but still fairly impressive. Especially if standing right in front of the dinosaur it was easy to forget it was only a replica. It's movements were supple up to the movements of his eyes, and the sounds were equally convincing. And ofcourse the large amount of sharp teeth. Even knowing it's fake one finds the urge to put a step backwards. Or maybe it's just my quite large imagination...
The exhibition shows a couple of more or less lifelike dinosaurs, complete with jungle odors and fake trees. There were models of oviraptor, up to triceratops, an ankylosaur and a baryonix. The last one was quite special, but for the lifeless plastic fish in its mouth. That took away from the realism. And the movements of the baby triceratops were clearly fake. It's a pity that the illusion was shattered, but the T. rex compensated for that.
In another room there was a large pit with sand where children could dig for their own fossils and where episodes of the series 'Walking with Dinosaurs' were projected. Very nice.
So what's up with being fascinated by these 'lifelike' reconstructions? I must confess I experience the same kind of exhileration with the series 'Prehistoric Park' I've watched twice already in its entirity and will watch again. I love to see animals run, fly or swim that no man has seen before. And in these stories the animals are saved from extinction. They receive a new chance in a new era and the protagonists do their best to save them: a hurt mammoth that won't eat, the last sabertoothed cat whose kitten died of hunger, and a terror-bird of three meters high with an enormous appetite... I'm endlessly fascinated. And it touches something in my heart. I think it has something to do with my own desire for myself: to be totally renewed. That something dead receives new life, something on the brink of extinction is brought back. It's what God promises: the desert will flower again. People that walk in darkness shall see a great light. Rivers will start to flow. The lame shall walk, the blind shall see, the people in bondage shall be set free. That's my desire. God wants to give a total renewal.
Talking about living dinosaurs: the same day I went to the exhibition with my friends we also visited the exhibition in another museum. They showed authentic fossils of feathered dinosaurs and primitive birds, found in China. It was extremely interesting to see the real fossils of birds with teeth and claws on the wings, or of Microraptor gui, a dinosaur that was able to glide on it's four wings. And ofcourse there was a model of Archeopteryx. Nowadays when I see a bird, I think: "There goes a feathered dinosaur." Suddenly birds are a lot more interesting.]

Fossielen en andere links

Dat komt ervan als je geen krant leest. Op de een of andere manier heb ik volledig het nieuws gemist van de fossielen van zeereptielen die deze week zijn gevonden op Spitsbergen. Het gaat om 21 Plesiosaurussen, zeereptielen met een lange nek en kleine kop, het traditionele beeld van het monster van Loch Ness, 6 Ichthyosaurussen, reptielen met eenzelfde vorm als haaien en dolfijnen, met een duidelijke rug- en staartvin en vaak levendbarend, en één pliosaurus, een roofzuchtig zeereptiel met vier flippers en een reusachtige kop. Dit exemplaar kreeg de bijnaam 'Monster': zijn schedel is drie meter lang en de tanden in zijn onderkaak zijn zo groot als bananen... Hij is te zien op de tekening hierboven. Pliosaurussen waren waarschijnlijk de grootste roofdieren ooit. De grootste, liopleurodon, kon een lengte bereiken van 25 meter, waarvan 5 voor zijn kop. Dit is echter de eerste keer dat een compleet skelet van een pliosaurus is gevonden. Alle botten zijn volgens de onderzoekers trouwens uitzonderlijk goed bewaard.

Ik kreeg de volgende link doorgestuurd van m'n broer: Lord of the Rings door George Lucas. Kijk en huiver.

En deze week verscheen op internet de trailer voor de film 300. Het gaat over de slag bij Thermophylae, toen 300 Spartanen het opnamen tegen een half miljoen perzen. Niet dat dit een realistische historische film wordt. Het is de verfilming van een stripboek. En dat is te zien aan de trailer. De hele film is tegen 'bluescreen' opgenomen en ingevuld met de computer en alles aan het verhaal is, zoals ze dat in Amerika zeggen 'over the top'. De film zal ook wel gewelddadig zijn, vrees ik. Maar toch: er zitten spectaculaire beelden in (de openingsscéne, geweldig. En de neushoorn...) en het verhaal zelf is ongelooflijk heldhaftig. Het spreekt iets aan diep in mijn hart (en ik geloof: diep in het hart van elke man). Om de moed te hebben het op te nemen tegen zo'n overmacht en te vechten met zo'n passie voor je vaderland. Wauw... Het lijkt wel het verhaal van 'David en Goliath'.

[This is what happens when you don't read the newspapers. One way or another I totally missed the news about the discovery of fossils of seareptiles found this week at Spitsbergen. There were found 21 Plesiosaurs, seareptiles with a long neck and small head, the traditional image of the Loch Ness monster, 6 ichthyosaurs, reptiles with the general resemblance of sharks and dolphins, complete with clearly visible fins and often lifebearing, and one pliosaur, a ferocious seareptile with four paddles and a gigantic head. This one received the nickname 'Monster' as its skull measured 3 meters and its tooth had the size of bananas. It can be seen in the image above. Pliosaurs were likely the largest carnivores ever. The largest, Liopleurodon, could reach 25 meters in length, with a skull of 5 meters. This however is the first time a complete skeleton of a pliosaur was unearthed. All other fossils were also very good preserved, noted the researchers.

My brother sent the following link: Lord of the Rings by George Lucas. Watch and shudder.

And this week the trailer for the movie 300 appeared on the internet. It's about the battle of Thermophylae, when 300 spartans took on a half million persians. That doesn't mean it will be a realistic historical movie. It's an adaptation of a comicbook. And it shows in the trailer. The whole movie is shot against 'bluescreen' and filled by computergenerated imagery and everything about it is 'over the top'. I also fear the movie will be quite violent. But still, there are some spectacular images in it (The openingshot is great, and the rhinoceros...). The story itself ofcourse is undeniably heroic. It speaks to some deep part of my heart (and I believe something deep in every man). To have the courage to take on such odds and fight with such passion for your country. Whoa... It resembles the story about 'David and Goliath'.]

Mars, krekels en vogels met vier vleugels

He, he, daar ben ik weer.
Jullie zullen wel hebben gedacht: 'Waar blijft de volgende update nou?'
In elk geval hoop ik dat jullie de moed niet hebben opgegeven. Mijn (drukke) werkweek is voorbij en ik heb weer tijd om jullie (en mijn) verlangen aan te wakkeren.
Om te beginnen weer wat spectaculair wetenschapsnieuws, onderwerpen die mijn oog trokken de afgelopen week.
Ten eerste deze mooie foto's van de marslander Opportunity. Ja, de beide marslanders werken nog steeds, na bijna twee jaar. En Opportunity is aangekomen bij een krater, de grootste die hij tot nu toe is tegengekomen. En natuurlijk zijn er mooie opnames gemaakt. Echte beelden van een landschap op een andere planeet. Geweldig! Ik zou er zelf ook willen staan en over die krater uitkijken. Op ontdekkingstocht gaan. Reizen naar de diepe ravijnen van de Vallis Marineris of de grote vulkaan Olympus Mons. Helaas, nu moeten we het nog doen met foto's van een robotautotje. Maar die zijn al wel heel mooi.

'And now for something completely different' zoals Monty Python het zo mooi wist te zeggen. Natuurlijke selectie in werking: mannelijke krekels op een eiland van Hawai hebben binnen drie jaar hun vermogen tot zingen verloren. Op Hawai komt een vlieg voor die zijn larven afzet op mannelijke krekels. Die worden dan van binnenuit opgegeten. Niet prettig. De vlieg vindt de mannelijke krekels door af te gaan op het karakteristieke tjirpen, waarmee de krekels hun beoogde partners lokken. Er is een mutatie opgetreden die de krekelmannetjes gladde vleugels geeft. Daardoor kunnen ze geen geluid meer maken. Op dit moment heeft negentig procent van de krekels op het eiland gladde vleugels. 'Maar,' zul je vragen, 'Hoe vinden ze nou hun vrouwtjes?'. Dat vroegen de onderzoekers zich ook af. Ze ontdekten dat het gedrag van de krekels tegelijk ook veranderd is. De mannetjes met gladde vleugels zoeken de overgebleven tjirpende mannetjes op en gaan bij hem in de buurt zitten. Ze zijn er zelfs eerder dan de vrouwtjes. Die hebben het vervolgens voor het uitzoeken...

We wisten allemaal dat inktvissen behoren tot de meer intelligente zeebewoners. Ze zijn intelligenter dan veel vissen in elk geval. Ze zijn zoals bekend in staat van kleur te veranderen, en de patronen op hun huid spelen een belangrijke rol bij de onderlinge communicatie. Vooral bij soorten zoals pijlinktvissen die in scholen leven. Nu blijken deze dieren ook communicatiemogelijkheden te hebben die wij mensen missen. Pijlinktvissen communiceren namelijk met gepolariseerd licht. Dat wil zeggen: ze kunnen ook de richting van de weerkaatste lichtgolven beïnvloeden en waarnemen. Dat geeft ze in een keer een boel extra mogelijkheden.

Is de dood het einde? Niet voor de bacterie Deinococcus radiodurans. Wetenschappers waren gefascineerd door deze bacterie die hoge stralingsdoses weet te overleven, straling hard genoeg om voedsel te steriliseren. Ze hebben het proces aandachtig onderzocht en het blijkt dat de radioactieve straling inderdaad het DNA van de bacterie uit elkaar laat vallen. De bacterie is dan in feite dood. Maar na drie uur leeft de cel weer, alsof er niets aan de hand was. Een samenspel van processen leidt ertoe dat er weer lange slierten DNA worden gevormd. Deze slierten voegen zich dan weer samen tot de zogenaamde 'dubbele helix'. Vooral dat laatste proces was nog niet eerder gezien.

Tenslotte: dinosaurusliefhebbers weten al lang dat deze prehistorische dieren eigenlijk niet zijn uitgestorven. Vogels zijn eigenlijk gewoon vliegende dinosaurussen. De verbinding is nu nog een stuk sterker. Het was al langer bekend dat de zogenaamde Microrapter veren had aan zijn voor- en achterpoten, waarmee hij waarschijnlijk kon zweven. Nu blijkt dat ook de bekende oervogel Archaeopteryx vloog met vier vleugels. De veren aan zijn achterpoten, die al eerder in fossielen waren waargenomen, blijken toch te hebben gefunctioneerd als vliegoppervlak. Fascinerend niet? Vogels met vier vleugels!

[Well, I'm back again.
I guess you've all been waiting for the next post.
At least I hope you've not lost hope yet. My (busy) week is over and I have time to fuel your (and mine) desires again.
To start, here's some spectacular news from the world of science.
Look at these nice photo's of the marslander Opportunity. Yes, both marsvehicles are still functioning after almost two year. And Opportunity has arrived at a crater, the largest it has seen in it's journey. And ofcourse it has made some nice pictures. Real images of a landscape on another planet. Great! I would like to stand there myself and look out over the crater. To explore. To travel to the deep ravines of the Vallis Marineris or the enormous vulcano Mons Olympus. Sadly, now we have to make do with the pictures of the little robotcar. But those are very beautifull.

'And now for something completely different' as Monty Python said. Natural selection at work: male crickets on an Hawayan island have lost there ability to sing in three years time. On Haway there is a species of fly that places its larvae on male crickets. That are devoured from the inside out. Gross. The fly finds the male crickets by their characteristic sounds the crickets use to call their femailes. Now a mutation has occurred that makes the wings of the crickets flat so they can't produce sounds anymore. Now ninety percent of the crickets has flat wings. But how do they find their mates? The researchers asked the same thing. They found the behaviour fo the crickets has changed too. The males with the flat wings search out the remaining wild type males and gather around them. They find them before the females do.

We all knew that squid are very intelligent. More intelligent than many fish. They can change their colours, and the patterns on their skin are very important for their communication. Especially becuase squid live is large groups. Now it seems these animals have ways of communication unknown to man. They can communicate with polarised light. They can see the inclination of the reflected waves and change them. Lots of opportunities for communication.

Is death the end? Not for bacteria Deinococcus radiodurans. Scientist were fascinated by this bacteria because it can survive enormous amounts of radiation, used to sterilise food. They found that the radiation destroys the DNA of the bacteria and breaks it down into small pieces. The bacterium seems dead. But after three days the cell is hale again. Processes in the cell turn the small pieces into long strands of DNA. Those strands then combine into the well known double helix. Especially the last process was not discovered before.

Finally: dinosaurlovers have known for a long time that these prehistorical giants have not disappeared. Birds are flying dinosaurs. That link has become a lot stronger. It was known that the Microrapter had feathers at its front and hind legs, and could probably glide along with them. Now it turns out the well known Archaeopteryx also flew with four wings. The feathers at its hind legs indeed functioned as a surface to fly. Isn't it fascinating? Birds with four wings...]

levensechte dino's!

Nou, mijn eenzame bijlzalmpje lijkt zich nu bij de grotere school te hebben aangesloten. Hij is alleen kleiner dan zijn soortgenoten, hoewel hij al langer in het aquarium zit. Hopelijk blijft het goed gaan...
Als ik dit opschrijf, moet ik denken aan de TV-serie Prehistoric Park, die ik in Londen op DVD had gekocht (en die nu wordt uitgezonden door de NCRV). Want in die serie worden ook dat soort dingen gezegd, maar dan over dinosauriërs en mammoeten. "Hmmm... De Ornithomimussen gedragen zich een beetje onrustig. Het lijkt alsof ze het niet zo naar hun zin hebben. Wat zou er aan de hand zijn?" En ik zit natuurlijk op het puntje van mijn stoel, want is het niet een geweldig idee? Een dierentuin met uitgestorven dieren? En een TV-serie die het allemaal als echt presenteert, in een overtuigende documentairestijl, met de nieuwste computereffecten? Ik vind van wel. Ik heb nu alle zes de afleveringen gezien en had voortdurend een brede smile op mijn gezicht. Nu moet ik wel zeggen dat ik de eerdere Walking with Dinosaurs afleveringen met Nigel Marven (en Swimming with Seamonsters) iets beter vond. Misschien omdat het in beeld brengen van tijdreizen je toch nog uit de illusie haalt. Maar het idee om een Steve Irwin-achtige presentator te laten rondlopen tussen meterslange duizendpoten, drie meter hoge roofvogels, dinosaurussen met vier vleugels en vijftien meter lange krokodillen blijft geniaal. De 'suspension of disbelief' is wel heel makkelijk zo; je hoeft maar een kleine stap te maken in je fantasie om te geloven dat het echt is. En ik wil dat zo graag geloven. Het is een diep verlangen in mij om die uitgestorven dieren (en planten: veertig meter hoge boomvarens!) te zien herleven. Om de kuddes dinosaurussen te zien voorbijtrekken, om te weten hoe een wolharige neushoorn eruitzag en hoe Incivosaurussen baltsten... Het is nu in feite onbekend en het terrein van fantasie (gekoppeld aan goed onderzoek, natuurlijk). TV-series als deze geven echter een beeld van die verdwenen werelden. En hoe... Sommige afleveringen roepen echt emotie op, als Martha de mammoet op sterven ligt, of als de pups van een van de laatste sabeltandtijgers gestorven blijkt te zijn...
In de eerste aflevering (die ik vanavond opnieuw heb bekeken met m'n broer) zitten Tyrannosaurussen en Triceratopsen. En ze laten zien wat Jurassic Park eigenlijk al had moeten laten zien... Een gevecht! (Ja, precies wat we altijd speelden met onze speelgoeddinosaurussen. Echte jongens). Kan ik uitleggen waarom dat me enthousiast maakt? Het heeft iets te maken met die vreemde monsters, die ruwe kracht, een stuk spanning en avontuur. De laatste aflevering van de serie ging over de reuzenkrokodil Deinosuchus. En laat dat ook eentje zijn die voorkwam in mijn eerste boek Joost en Cliff en het eiland der pterodactylen! Een krokodil van vijftien meter, nog groter dan ik het me had voorgesteld. En het einde van die aflevering had ook zo uit een van mijn jongensverhalen kunnen komen. Briljant!
In elk geval is het goed om dat diepe verlangen naar het zien van die verdwenen werelden te voelen. Ik hoop en bid dat ook dat verlangen vervuld zal worden. Een rondleiding door de geschiedenis van het leven op Aarde, gegeven door de Schepper zelf, lijkt me helemaal geweldig.
Hier is ondertussen een link naar de website van de serie. Er staan als je op 'Episodes' klikt ook een paar korte filmpjes op, waardoor je een beetje een beeld krijgt van wat je kunt verwachten. Veel kijkplezier!

[Well, my lonely hatchetfish seems to have joined his fellows in the larger group. But he is still a bit smaller than the rest, although he has been in my aquarium longer. I hope he will survive...
As I write this down, I have to think of the TV-series Prehistoric Park, which I bought on DVD in London (and is shown on television in the Netherlands). In that series the same things are said, but about dinosaurs and mammoths. 'Hmmm... Those Ornithomimus are a bit restless. They seem a bit distraught... what could be wrong?' And of course I'm perched forward in my seat, because of the terrific idea of this series: a zoo with extinct animals and a TV-documentary that presents it as real, with the newest special effects? I think it is terrific. I've watched all six episodes and was smiling all the time. Still, I want to note that I liked the earlier episodes of Walking with Dinosaurs (also with Nigel Marven) and Swimming with Seamonsters) a bit more. Maybe showing time travel disturbs the illusion. But the idea to send a Steve Irwin-like wildlifepresenter to walk with two meter long millipides, three meter high terrorbirds, dinosaurs with four wings and fifteen meter long crocodiles is pure genius. 'Suspension of disbelief' is very easy, only a little step of faith is needed to believe it's really so. And I do so want to believe. It's my deep desire to see those extinct animals (and plants: the large ferns of the carboniferous era) like they were when they lived. To watch the herdes of dinosaurs pass, to know how a woolly rhinoceros lived, and how Incivosaurs courted... Those things are just not known and are subjects of imagination (coupled with good science ofcourse). But TV-series like this one can give an approximation of these lost worlds. And whoa... can they! Some episodes are really touching, like when martha the mammoth is ill, or when the pups of the last sabertoothcat have died.
In the first episode (which I watched for the second time this evening with my brother) T. rex and Triceratops are shown. And they do what should have been done in the movie Jurassic Park... A fight! (exactly what we played with our toy-dinosaurs. Real boys). I don't know if I'm able to explain why I'm so enthusiastic about it. It has something to do with these strange creatures, their raw power, something about danger and adventure. The last episode was about the giant crocodile Deinosuchus. And that one featured in my first novel Joost and Cliff at the island of pterodactyls! A crododile fifteen meter long, larger that even I had imagined it would be. And the end of that episode could have been pulled from one of my own stories. Brilliant!
I have to conclude that it feels good to bring that deep desire for a lost world up again. I do hope and pray that this desire also will be fulfilled. I look forward to the guided tour through the history of life on earth, by the Creator himself...
In the mean time visit this link to the series website. If you click on 'Episodes' you'll find some small movies that give a small sample of what to expect. Enjoy!]

Verlangens in Londen

Nou, ik ben terug uit wereldstad Londen!
Helaas kwam ik er zojuist achter dat al mijn foto's op mijn digitale camera onscherp zijn. Ik wilde jullie een paar mooie uitzichten en rustgevende plekjes laten zien. Dat gaat dus niet door.
Dus moet ik jullie vermaken met een paar korte beschrijvingen. Mijn verlangens werden namelijk wel aangesproken in Londen.
En niet alleen mijn verlangen naar hobbit-achtige ontbijten (met ei, spek, worst en tomaat... Hmmmm) of naar koffie (banaan karamel frappucino bij Starbucks... Hmmmm), maar ook mijn verlangen naar mensen: Ivo en Chiat gaven mij een inside-view van het leven in Londen en van de engelse volksaard. En ik heb gezien waar ze beiden werken (of werkten). Het samenzijn was erg goed. En dan waren er ook nog dinosauriërs!
Ik ben naar het Museum of Natural History geweest en wauw, wat was dat tof! Ik heb allerlei fossielen gezien van dino's (en andere prehistorische beesten) die ik alleen maar uit de boeken kende. Zo hingen er de armen van de deinocheirus (een van de dino's in mijn eerste avonturenroman: 'Joost en Cliff en het eiland der pterodactylen'), twee-en-een-halve meter lang, met grote kromme klauwen, indrukwekkend! Maar ze hadden er ook het skelet van baryonix: een visetende dinosaurus met een krokodilachtige kop, een skelet van de nieuw-zeelandse moa (een grote loopvogel), reuzenluiaarden, tientallen ichthyosauriërs, en een bewegend model van een Tyrannosaurus rex. Ik liep natuurlijk te watertanden... Ook de fossielen van uitgestorven olifantensoorten en nijlpaardachtigen waren erg interessant.
Maar Londen heeft niet alleen fossielen! Er zijn ook boeken. Ivo en Chiat willigden mijn bezoek in om een boekwinkel te bezoeken (met natuurlijk een grote SF en fantasy sectie. Dat genre is in Engeland duidelijk populairder dan hier) en in Harrods (groot warenhuis) vond ik zelfs het nieuwe boek van Stephen Lawhead: Hood. Direct gekocht natuurlijk. Oh, en in de Virgin megastore vond ik de DVD van de serie Prehistoric Park, van de makers van Walking with Dinosaurs. Erg boeiend: dinosauriërs, dat kan niet mislukken. De archeologische opgravingen in het Museum of London waren trouwens ook erg interessant. Daarentegen ging de surrealistische kunst in Tate's gallery of modern art my een beetje boven de pet. Sommige werken waren nog vreemder dan Dali...
Maar het moment dat mijn verlangen het meest werd aangesproken was in een parkje achter een kerk. Een paar meter van de straat was daar een ronde vijver van twee meter doorsnede of zoiets, met eromheen een gietijzeren hek. Het water was helder, en vol waterplanten en er zwommen grote goudwindes. In het midden was een schaalvormige fontein, waar het water vanaf droop, en de fontein was volledig met mos bedekt. De vijver lag een beetje in de schaduw en verderop scheen de zon neer op een oud graf... Het was een plek om helemaal tot rust te komen. Klaterend water, de geluiden van de straat gedempt, en warm zonlicht. Echt een plek die thuishoort op Tol Eressëa. Geen twijfel mogelijk.

[Well, I'm back from metropole London.
Sadly I just discovered that al pictures on my digital camera were unclear. And I wanted to show you some beautifull views and soothing places. It just can't be.
So I have to entertain you with some short descriptions. Because London did speak to my desires.
And not only to my desire for hobbit-like breakfasts (with egg, bacon, sausage and tomato... Mmmm) or for coffee (banaca caramel frappucino at Starbucks... Mmmmm), but also my desire for peaople: Ivo and Chiat gave me a inside-view of life in London and of british nature. And I saw where they worked. Being together was very good. And then there were dinosaurs...
We went to the Museum Of Natural History and wow... that was really something! I say all kinds of fossilized dino's (and other critters) I only knew from books. For example the arms of deinocheirus (one of the dinosaurs in my first novel), two and a half meters long with large claws. Impressive to say the least. But they also showed the skeleton of baryonix. A fish-eating dinosaur with a crokodile-like head, a skeleton of a New-Zealand Moa, a giant sloth, lots of Ichthyosaurs and a moving model of a T. rex... I was drooling... I also liked the fossils of extinct species of elephant and rhino.
But of course in London are things besides fossils. Like books. Ivo and Chiat let me visit a bookstore (with a large SF and fantasy department) and in Harrods I even found the last book by Stephen Lawhead: Hood. Obviously I bought it. And in the Virgin Megastore I found the DVD of Prehistoric Park, a series by the makers of Walking with Dinosaurs. Dinosaurs, what can go wrong? The archeological expositions in the Museum of London were interesting too. But the surrealist art in Tate's was too much for me.
The moment that spoke to my desires the loudest was in a park behind a church. Just a few meter from the rouad there was a round pond (two meters), with clear water full of plants and large fish. In the middle was a fountain, dripping with water, covered with moss... The pond was in the shade, but a couple of meters on the sunlight fell on an old grave. It was a place to find rest, with the sound of water, the noise of the street dampened and warm sunlight. A place that belonged to Tol Eressëa. No doubt about it.]

Nog meer dinosaurussen...

Het is geen geheim: ik ben nogal geïnteresseerd in dinosaurussen. Als kind al verslond ik boeken over dinosaurussen en mijn DVD van 'Walking with Dinosaurs' is een van mijn favorieten. En ik volg elk stukje wetenschappelijk nieuws over dinosaurussen. Elke ontdekking van een nieuwe dinosaurussoort doet me watertanden...
En voorlopig zal ik aan het watertanden blijven, volgens een recent
nieuwsbericht.
Volgens dit stukje op de website van Nature zijn er namelijk nog 1300 dinosaurusgeslachten niet gevonden. Dat betekent dat we met de 527 nu bekende soorten nog niet op een derde van alle dinosaurussen zijn.
Wie weet wat voor bijzondere fossielen nog meer ontdekt worden? Nog grotere planteneters, nog sterkere roofdieren, nog meer bewijzen van broedzorg, nog meer tussenvormen tussen dinosaurus en vogel? De mogelijkheden zijn eindeloos.
Was ik maar paleontoloog geworden...

[It's no secret: I'm kind of interested in dinosaurs. As a boy I devoured books about dinosaurs and my DVD of 'Walking with dinosaurs' is one of my favorites. And I track every new discovery about dinosaurs. Every newly unearthed species makes my mouth water.
And my mouth will not lack water, at least according to a recent
news story.
This note on the Nature website states that there are 1300 groups of dinosaurs not yet identified. That means that with 527 known groups of dinosaurs we haven't found two third of all dinosaurs!
Who knows what extraordinary fossils we will find? Still larger herbivores, stronger carnivores, more evidence of parental care, more intermediates between bird and dinsoaur? The possibilities are endless.
I wish I had studied to become a paleontologist...]