Zingende naaktslakken

Naaktslakken zijn niet mijn favoriete dieren: glibberig, slijmerig, of zoals Casper (van Casper en Hobbes) ze omschrijft: 'Wat is het verschil tussen een naaktslak en een levende neuspulk van tien centimeter? Ik zou het ook niet weten.' Een van de goorste verhalen die ik ooit heb gehoord, had te maken met een naaktslak (nog bedankt, Marten). Toch lachte ik woensdagavond hardop in de bioscoop om een groep zingende naaktslakken! Het kan verkeren.
Na de verheven onderwerpen van de afgelopen berichten is het een wel heel grote overgang om het te hebben over een rat die door het toilet gespoeld wordt. Maar ja, het gewone, normale, alledaagse hoort ook bij het leven. The Lord of the Rings gaat ook niet alleen over elven, maar ook over hobbits (ahem, verder zal ik het niet meer over Tolkien hebben vandaag). (dat probeer ik althans).
De film Flushed Away is de beste animatiefilm die ik dit jaar gezien heb (met inbegrip van Cars) En in mijn optiek ook de beste comedie. Van de makers van Chicken Run en Wallace and Gromit, wat in mijn optiek garant staat voor een ongebreidelde fantasie, goed opgebouwde verhalen, een gezonde portie britse humor, verwijzingen naar filmgenres en kilo's en kilo's klei. Dat laatste moet Flushed Away helaas missen, maar de eerste vier kwaliteiten bezit deze film in overvloed. En de computeranimatie is speciaal zo gemaakt dat het er uitziet als klei, dus de overgang naar een ander medium is niet eens zo schokkend.
Het enige minpunt (Ja, we zijn critisch of we zijn het niet) van deze film vond ik de haast in het verhaal. We hebben verwende aristocratische rat Roddy St. James nauwelijks leren kennen en nauwelijks een beeld gekregen van zijn bestaan, of hij verdwijnt al door het buisje naar de zee, of in elk geval naar het riool. En daar aangekomen is er nauwelijks rust om het verhaal op je te laten inwerken, want hij wordt van de ene naar de andere situatie geslingerd. Soms letterlijk. Er gebeurt zoveel op de achtergrond dat een tweede keer kijken wel noodzakelijk is (niet dat ik dat een ramp vind).
Maar eigenlijk is dit niet zo'n belangrijk minpunt. De film is als een rit in een achtbaan, maar dan eentje waar je uitkomt met een warm hart, een brede grijns op je gezicht en het beeld van swingende naaktslakken op je netvlies.
De wereld waar Roddy terecht komt is prachtig weergegeven. De ratten, padden en insecten hebben de riolen omgetoverd tot een miniatuur van Londen, compleet met Towerbridge (gemaakt van fietsonderdelen) en 'bobby's', Engelse politieagenten. Een fantasievolle andere wereld dus.
Waar Chicken Run een loopje nam met oorlogsfilms, en Wallace and Gromit het horrorgenre op de hak namen, moeten in deze film de spionagefilms het ontgelden, en meer specifiek de ultieme britse spion: James Bond. Roddy draagt een tuxedo, moet een duivels plan verijdelen, komt terecht in een speedbootachtervolging en er zijn zelfs geheime 'wapens'. Cool! Oh, en franse ninja-kikkers. Je moet het zien om het te geloven...
Niet dat Roddy in het begin een held is, verre van. Trouwens, James Bond viel niet zo vaak met zijn eh... edele delen... op waterleidingpijpen. En deze 'held' is er alleen maar op uit weer thuis te komen om zijn luxe, maar eenzame, bestaan weer op te pakken. Maar gaandeweg ontdekt hij dat het wel leuk is om alles te hebben, maar dat vrienden en familie misschien nog belangrijker kunnen zijn.
Dat sprak me wel aan. Ik was namelijk in mijn eentje naar de bioscoop gegaan. Een beetje als verdiende troost, omdat ik had gehoord dat ik de baan waarop ik had gesolliciteerd niet had gekregen. Dat betekent waarschijnlijk dat ik een nieuwe periode van werkloosheid in het verschiet heb. Omdat ik in mijn eentje in de bioscoop zat, herkende ik wat Roddy ontdekte: dat het beter is om samen te zijn, dan om alleen te zijn. Het verlangen naar menselijke relaties, naar gemeenschap, bevindt zich diep in het menselijke hart. Al in het tweede hoofdstuk van de bijbel, in Genesis, zegt God over ons: "Het is niet goed dat de mens alleen is." Nee, inderdaad. En Prediker zegt het zo: "Alleen zijn is een trieste zaak. Je kunt beter met zijn tweeën zijn dan alleen... Wanneer twee vrienden samen zijn en een van beiden valt, helpt de ander hem weer overeind, maar wie alleen is en ten val komt is beklagenswaardig... Iemand die aleen is kan zich niet verdedigen wanneer hij aangevallen wordt, maar met zijn tweeën houd je stand. Een koord dat uit drie strengen is gevlochten is niet snel stuk te trekken" (4 vers 8 tot 12). We zijn geschapen voor intieme relaties met elkaar en met God. Maar als je de bijbel leest, ontdek je dat deze gemeenschap als eerste veranderde nadat Adam en Eva van de vrucht aten. Ze ontdekten dat ze naakt waren (dat wil zeggen, dat er een muur van schaamte tussen hen ontstond) en ze verstopten zich voor God. Sinds dat moment zijn wij allemaal in het diepste van ons bestaan eenzaam. We zijn eigenlijk beperkt tot de grenzen van onze schedel. Niemand kan ons ooit volledig kennen en dus kunnen we ons zelfs alleen voelen temidden van duizenden mensen.
Ik geloof dat het niet zo zal blijven. Een van de dingen die de bijbel leert over de eeuwige toestand, is dat we volledig zullen kennen, zoals we zelf door God gekend zijn (1 Korinthiërs 13 vers 12). We zullen God zien zoals Hij is (1 Johannes 3 vers 2). Gods woonplaats zal onder de mensen zijn en Hij zal bij ons wonen (Openbaring 21 vers 3). En wij zullen weer zo'n intieme relatie met andere mensen kunnen ervaren, dat over de mensen in de hemel wordt gesproken in enkelvoud: De bruid van het lam, de heilige stad Jeruzalem. "Wie overwint komen al deze dingen toe. Ik zal zijn God zijn en hij zal mijn kind zijn," belooft God, "er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, want wat er eerst was is voorbij." (vers 7 en 4). Tol Eressëa is een plaats van relaties, en overal waar je op Aarde iets ervaart van een diep contact met andere mensen, een gezellige avond met vrienden, samen lachen, is dat een voorproefje van wat ons in de eeuwigheid te wachten staat.
Twee opmerkingen tot slot:
Als je de film kijkt, let dan op als Roddy en Rita terecht komen bij de ijskast van De Pad. Een van de ingevroren ratten lijkt wel heel sterk op een zekere ruimtepiraat uit een trilogie van lang geleden (nee, niet The Lord of the Rings.)
Oh, en als je niet kunt geloven dat naaktslakken hilarisch kunnen zijn, kijk dan even naar dit voorproefje van dansende slakken. Geniaal!

[Slugs are not my favorite animals: they're slimy and gross, like Calvin describes them: 'What's the difference between a slug and a living ten centimeter snot? I don't know either.' One of the grossest stories I've ever heard concerned a slug (thanks, brother). Still, last wednesday in the cinema I was laughing loudly over a group of singing slugs... What did you know...
After the rather more exalted subjects of the last posts it is a rather large change to talk about a rat flushed through the toilet. But the usual, normal, everyday humdrum daily existence is also part of life. The Lord of the Rings does not only concern elves, but also hobbits (ahem, but I'll try to keep that the last mention of Tolkien for today).
The movie Flushed Away is the best animated movie I've seen this year (including Cars) And I think it's the best comedy too. By the makers of Chicken Run and Wallace and Gromit, which guarantees unlimited imagination, well structured stories, a healthy dose of british humor, stabs at established genres and tons of clay. Flushed Away has to do without that last part, but it possesses the first four qualities in abundance. And the computeranimation is made to look like clay, so the transition is not too jarring.
The only minus in my critical opinion was the rather hasty story. We've hardly come to know spoiled aristocratic rat Roddy St. James and his lifestyle, or he is already flushed away to the sewers. And after his arrival there's hardly any space to consume the story, because he is chased from one setpiece to another, sometimes literally. There's so much happening in the background that a second view is mandatory (not that I object to that).
But it's not that important a minus. The movie is like a rollercoasterride, but a ride you exit with a warm heart, a smile on your face and the image of swinging slugs printed on your retina.
The world Roddy finds himself in is beautifully created. The rats, toads and insects have changed the sewers into a miniature London, complete with the towerbridge (made with bycicle parts) and bobby's. A fantastic other world.
Where Chicken Run parodied warmovies and Wallace and Gromit the horror genre, in this one it's spy movies that are gently dissected, and more specifically that britis superspy, James Bond. Roddy wears a tuxedo, has to stop a diabolical plan, finds himself in a speedboatchase and there are some secret 'gadgets' to boot. Cool! And french ninja frogs. See for yourselves...
It doesn't mean Roddy starts out as a hero, far from it. And Bond didn't hit his... noble parts... on the watertubes quite as often. This 'hero''s ony goal is to get home, back to his life of luxury. But on the road he learns that having everything can be fun, but having friends and family may be more important.
That connected with me. I went to the movies alone, as a bit of a comfort, because I had learned that I wasn't accepted for the job I applied to. That means I have another time of unemployment to 'look forward to'. As I was all by myself I felt a bit how Roddy felt: that it is better to be together. The desire for human relationships, to company, is something deep in our hearts. In the second chapter of the bible in Genesis, God already says that it is not good that man be alone. Indeed it is not. Ecclesiastes phrases it in this way: "Dat sprak me wel aan. Ik was namelijk in mijn eentje naar de bioscoop gegaan. Een beetje als verdiende troost, omdat ik had gehoord dat ik de baan waarop ik had gesolliciteerd niet had gekregen. Dat betekent waarschijnlijk dat ik een nieuwe periode van werkloosheid in het verschiet heb. Omdat ik in mijn eentje in de bioscoop zat, herkende ik wat Roddy ontdekte: dat het beter is om samen te zijn, dan om alleen te zijn. Het verlangen naar menselijke relaties, naar gemeenschap, bevindt zich diep in het menselijke hart. Al in het tweede hoofdstuk van de bijbel, in Genesis, zegt God over ons: "Het is niet goed dat de mens alleen is." Nee, inderdaad. En Prediker zegt het zo: "Being alone is a miserable business! Two are better than one... If one falls down, his friend can help him up. But pity the man who falls and has no one to help him up... Though one may be overpowered, two can defend themselves. A cord of three strands is not quickly broken" (4 verse 8 to 12). We were created for intimate relationships with one another and with God. But if you read your bible carefully you'll discover this communion was the first thing that changed after Adam and Eve ate the forbidden fruit. They realised they were naked (that means: a wall of shame rose between them) and they hid from God. Since that moment all of us are lonely in the deepest parts of our existence. We are all in essence limited to the boundaries of our skulls. Noone will ever fully know us, so we can feel alone even in the midst of thousands.
I'm convinced our situation will not remain this way forever. The bible teaches us about the heavenly condition that we will know completely, as we are now known by God (1 Korinthians 13 verse 12). We shall see God as He is (1 John 3 verse 2). Gods habitation shall be among man and He will live with us (Revelation 21 vers 3). And we will experience a relationship with other people that is so complete that the bible talks about the saints in single form: the bride of the lamb, the holy city of Jerusalem. "He who overcomes will inherit all this, and I will be his God and he will be my son," is what God promises, "and there will be no more death or mourning or crying or pain, for the old order of things has passed away." (verses 7 and 4). Tol Eressëa is a place of relationships, and anywhere on earth where we experience a deep connection with other people, a good evening with friends, laughing together, we experience a taste of heaven.
Two closing remarks:
If you decide to watch the movie, pay attention as Roddy and Rita are led to the fridge. One of the frozen rats is very reminiscent of a certain spacepirate in a certain science fiction trilogy (no, I'm not talking about The Lord of the Rings.)
And if you still cannot believe slugs can be hilarious, watch this teaser about dancing slugs. Genius!]