De betekenis van glorie...

Op de bijbelkring van een paar weken geleden kwam het gesprek op de uitspraak van Paulus dat wij zullen delen in de glorie, de luister van Christus. Voor sommige van mijn kringgenoten bleek dat iets wat moeilijk was voor te stellen. Wat betekent glorie? Wat betekent luister? Wij hebben daar als 'moderne westerlingen' nauwelijks een idee van, omdat het begrip uit onze maatschappij verdwenen lijkt. 'Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg', is immers ons motto. Maar glorie is iets echts en belangrijks. Ik heb het maar uitgelegd door te verwijzen naar Lord of the Rings, in mijn optiek altijd de beste manier om iets uit te leggen, wat dan ook. In een verhaal komt een waarheid immers tot leven. Dat wij glorieus zullen zijn, betekent dat we een ernstige pracht en schoonheid zullen hebben, zoals de elven in het boek van Tolkien (en in de films), gekoppeld met edelheid en kracht, zoals Aragorn bij zijn kroning. De mooie gewaden waarin ze lopen, de elegantie van Rivendell, de hoog optorenende bomen van Lothloriën en de glans van de Witte Stad, die belichamen glorie. Wij zullen ermee bekleed worden. Herinner je het slot van de film The Lion, the Witch and the Wardrobe, waar de kinderen in hun koninklijke gewaden hun troon bestijgen, waar plechtig een kroon op hun hoofd wordt gezet en hun nieuwe naam wordt uitgesproken? Zoiets bedoel ik! Kijk naar Jezus toen hij op de berg door God werd 'verheerlijkt'. Verheerlijkt is nog zo'n woord dat we als moderne mensen nauwelijks begrijpen, maar wat samenhangt met glorie en luister. Jezus kreeg op dat moment de eer die Hem toekwam. Wat zegt de bijbel? "Hij werd in hun bijzijn van gedaante verander; en zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als het licht." (Mattheus 17 vers 2). En wat zegt Openbaring over hoe wij eruit zullen zien bij de terugkomst van Christus? "bekleed met wit, rein, fijn, linnen" (19 vers 14). Jup, wij zullen delen in die glorie.

In het boek The Philosophy of Tolkien vond ik een aanhaling van Lewis (uit A Preface to Paradise Lost), waarin hij uitlegt wat glorie betekent.

Epic has a quality which moderns find difficult to understand. The quality will be understood by any one who really understands the meaning of the Middle English word solempne. This means something different, but not quite different, from modern English solemn. Like solemn it implies the opposite of what is familiar, free and easy, or ordinary. But unlike solemn it does not suggest gloom, oppression, or austerity. A great mass by Mozart or Beethoven is as much a solemnity in its hilarious Gloria as in its poignant Crusifixus est. Feasts are, in this sense, more solemn than fasts. The very fact that pompour is now used only in a bad sense measures the degree to which we have lost the old idea of "solemnity"
In an age where every one puts on his oldest clothes to be happy in, you must re-awake the simpler state of mind in which people put on gold and scarlet to be happy in. Above all, you must be rid of the hideous idea, fruit of a widespread inferiority complex, that pomp, on the proper occasions, has any connection with vanity or self-conceit. A celebrant approaching the altar, a princess led out by a king to dance a minuet, a general officer on a cermonial parade, a major-domo preceding the boar's head at a christman feast - all these wear unusual clothes and move with calculated dignity. This does not mean that they are vain, but that they are obedient.
The modern habit of doing ceremonial things unceremoniously is no proof of humility; rather it proves the offender's inability to forget himself in the rite. We moderns like dances which are hardly distinguishable from walking and poetry which sounds as if it might be uttered ex tempore. Our ancestors did not. They liked a dance which was a dance, and fine clothes which no one could mistake for working clothes, and feasts that no one could mistake for ordinary dinners, and poetry that unblishingly proclaimed itself to be poetry. What is the point of having a poet, inspired by the Muse, if he tells the stories just as you or I would have told them?
When we are caught up into the experience which a 'grand' style communicates, we are, in a sense, no longer conscious of the style. Incense is consumed by being used.

Voor wie mijn blog al langer volgt zal het niet als een verrassing komen als ik zeg dat dit heel erg aansluit bij mijn visie. Glorie, heerlijkheid, het hangt samen met het verlangen naar het mooie, het andere, datgene dat deze werkelijkheid overstijgt. Als er één ding zeker is van het Elvenrijk Valinor, oftewel Tol Eressëa, is dat het een glorieuze plaats moet zijn.

Morgen weer een lichtvoetiger bericht, over een film met wel heel letterlijke laag bij de grondse humor...

[At our biblestudygroup a couple of weeks ago I mentioned that Paul writes how we will share in the glory, the splendour of Jesus. For some of my fellow groupmembers this was something hard to imagine. What does 'glory' signify? And what is 'splendour'? We as 'modern men of the west' have hardly any idea of the meaning of these concepts, because what they signify seems to have left our societies. 'Just be yourself' is our motto. But glory is something that's real and important. So I explained by referring to Lord of the Rings, in my view allways the best way to explain anything. In story truth becomes incarnate. Us becoming glorious means we will possess a solemn beauty, like the elves in Tolkiens book, coupled with nobility and strength, like Aragorn at his coronation. The beautifull dresses they wear, the elegance of Rivendell, the towering trees of Lothloriën and the reflection of the White City all contain glory. We will be covered by it. Remember the end of the movie The Lion, the Witch and the Wardrobe, as the children sit on their trones in their kingly robes, as they are solemnly crowned and their new names are bestowed? That's what I mean! Look at Jesus when he is 'glorified' by God on the mountain. To glorify obviously for modern people like us is as mysterious a concept as glory itself. In that moment Jesus received the honour he deserved. And what does the bible tell us? "He was changed in their presence, and his face shone like the sun and his clothes became white as the light" (Matthew 17 vers 2). And what does the book of Revelation say about our appearance at our appearance with Christ? "dressed in fine linen, white and clean" (19 verse 14). Indeed, we will share in that glory.
In The Philosophy of Tolkien by Peter Kreeft I found a cititation of Lewis' book (uit A Preface to Paradise Lost), in which he explains the meaning of glory. (see above.)
Those who regularly read my blog will not be surprised when I say this is close to my views. Glory, splendour, it's all connected to my desire for beauty, the other, the reality that is above our reality. If there's one thing I know about the Elven kingdom Valinor, and about Tol Eressëa, it is that it must be a glorious place...
Okay, tomorrow back with a more humble post, about a movie with some literal toilethumor...]