Verlangen op Flevo

In de woorden van Sam in The Return of the King: "Well, I'm back!"
Na een lang weekend met veel indrukken en heel wat regen ben ik met beide benen terug op de grond, of in elk geval op mijn vloerbedekking. En terug in de blogosphere...
Om mijn verantwoordelijkheid ten opzichte van jullie na te komen heb ik flink opgelet naar momenten die mijn verlangen opwekten.
Het waren er, ondanks de regen en het (voor mij) wat tegenvallende aantal goede bands, heel wat.
Ten eerste zag ik donderdagavond voor het eerst in lange tijd de Narnia-film 'The Lion, the Witch and the Wardrobe'. En dat was goed. De film raakte me weer, vooral de reis van de hoofdpersonen en de figuur van Aslan. En ik besefte opnieuw: het is niet alleen maar een leuk verhaaltje. Zo'n film laat je niet alleen maar twee uur genieten van een andere realiteit om je dan weer in je eigen saaie leven terug te werpen. Nee, het is echt. De wereld van Narnia, met zijn schoonheid van de bossen, de levende bomen, de sprekende dieren en faunen en centauren, de wereld van een strijd tussen goed en kwaad, een kille heks en de Leeuw die niet tam is, maar wel goed. Die wereld is echter dan het saaie huisje-boompje-beestje bestaan van veel van ons. Het bestaan van "laten we eten en drinken, want morgen sterven we" (1 Korinthe 15 vers 32). Als ik de film Narnia zie, verlang ik naar zo'n avontuur. En het goede nieuws is: ik leef elke dag in zo'n avontuur!
Het tweede 'Tol Eressëa-moment' (wanneer komt dat woord in de Van Dale?), was toen ik een paar mensen zag dansen voor het bijpodium. Het is erg bijzonder om mensen te zien dansen op muziek, mensen die echt goed kunnen dansen. Ze hebben een uitstekend ritmegevoel, gekoppeld met controle over hun lichaam en ze kunnen zich helemaal in hun dans verliezen. En ze doen dat zelfs als ze de enigen zijn die dansen, ze laten zich niet door anderen afleiden. Ja, het wekt verlangen op, verlangen om je op zo'n manier te kunnen uiten, zelfs al is het soms wat introvert. Het is nog mooier als degene die danst naar buiten gericht is. Om weer even op de bijbel terug te komen: er staat ook dat de koning David danste toen de plek waar God woonde naar Jeruzalem werd gebracht. Jammer voor zijn vrouw dat zij niet kon begrijpen dat God daardoor geëerd werd.
Ik werd dit weekeinde niet bijzonder geraakt door de muziek (dat komt een volgende keer wel weer), maar het was wel erg mooi om All Star United te zien optreden. Dit was de band waardoor ik naar moderne muziek ben gaan luisteren en uiteindelijk de rockmuziek ben gaan waarderen. Ik heb erg genoten van hun eerste twee CD's, maar ze waren ook life erg goed! Ze deden ook een heel aantal nummers die ik kende, dus daarvan heb ik echt genoten. Een verlangen werd vervuld. Oh ja, de Nederlandse band Stonewashed viel ook niet tegen.
En tenslotte was het erg goed om allerlei mensen te ontmoeten: vrienden, kennissen van Ichthus, Henk Medema, Reinier Sonneveld en anderen... En met iedereen verhalen uit te wisselen. Het was een soort van reünie. Ik heb het idee dat Tol Eressëa ook een plek van ontmoeting zal zijn. "Hé, jij ook hier? Wat heb jij allemaal meegemaakt de laate tijd? Kom snel bij het vuur zitten en vertel me alles!"

[In the words of Sam: "Well, I'm back!" (Return of the King)
After a long weekend with lots of impressions and quite a lot of rain I'm back in reality, or at least in my room at home. And I'm back in the blogosphere.
To fulfill my responsability to you I have watched for moments that increased my desire.
Despite the rain and the (for me) disappointing count of good bands, there were quite a lot of those moments.
Thursdayevening I saw the movie 'The Lion, The Witch and the Wardrobe' for the first time in several months. It touched me again, especially the journey of the hero's and the person of Aslan. And I realised anew: it's not just a story. A film like this doesn't just give two hours of relaxation in a different reality and then throws you back into your own world. No, it's real. The world of Narnia, with the beauty of ti's forrests, it's living trees, speaking animals, faus and centaurs, the world of a battle between good and evil, a cold witch and the Lion who is not tame, but who is good. That world is more real than the average humdrum day-to-day existence of many of us. The existence of "let's eat and drink, because tomorrow we'll die" (1 Korinthians 15:32). When I see the movie about Narnia, I start to desire an adventure like that. And the good news is: I do live in an adventure like that every day!
The second 'Tol Eressëa-moment' (when will that word appear in Webster?), was seeing people dance to the muxic. It's special to see people dance, people who really can dance. They have the rithm, they have control over their body and they can loose themselves in the dance, without thinking of other people and what they would think.
Yes, it makes me desire, desire to be able to give yourself wholly in that way. It's especially beautifull when the dancers are outwardly focused. To return to the bible: King David danced when Gods dwellingplace returned to Jerusalem. Pity his wife didn't understand his dancing was honoring God.
I wasn't really touched by the music this year (better luck next time), but I enjoyed watching All Star United perform. This was the band that made me listen rock music and enjoy it. I really liked their first 2 cd's, but they had a very good life show.
They played a couple of songs I knew, and I could sing to them aloud. A desire was filled.
And lastly it was good to meet a lot of different people: friends, acquaintances, Henk Medema, Reinier Sonneveld and others, and all had stories to exchange. It was a reunion of sorts. I think Tol Eressëa will be a place of reunion. "You here? What have you experienced these years? Come sit with me by the fire and tell me everything!)"]