Kinderen en garnalen

Ik heb sinds kort een draadloze telefoon en dus kan ik, als het een lang gesprek is, lekker onderuitgezakt op de bank gaan zitten, vlak naast mijn 32 liter aquarium. Dat betekent in de praktijk dat mijn aandacht verdeeld wordt tussen de telefoon en mijn vissen. Zo ook toen ik een vriendin aan de lijn had en plotseling uitriep: "Ik zie een lief, klein garnaaltje." Dat leidde wel tot enige hilariteit, want garnalen en lief in één zin? Voor mij is dat niet zo bijzonder (want garnalen zijn gewoon schattige beestjes, met hun lange voelsprieten en voortdurend bewegende pootjes), maar veel mensen blijken garnalen vooral te kennen uit de cocktail. Tegenwoordig zijn het echter ook geliefde dieren in het tropische aquarium. In mijn aquariumpje zitten vuurgarnalen en die kunnen zich voortplanten in zoet water. De moeders dragen de eitjes met zich mee onder hun zwempoten en laten ze pas los als ze uitkomen. Goede broedzorg dus. Na ongeveer een week zijn de jonge garnaaltjes 1 tot 1,5 millimeter groot, maar al lichtrood van kleur en je ziet ze naast hun 20 keer grotere soortgenoten over de planten kruipen. Al echte garnaaltjes, maar nog heel ontwapenend, schattig en lief. Kijk maar naar de foto. Is die niet lief? (N.B. foto van de site www.kreeftenboel.nl)

Natuurlijk zijn kinderen van mensen nog veel liever. Ik was vanavond op bezoek bij Coen en Carolyn, een stel van mijn bijbelkring, en die hebben twee lieve kinderen. Vooral hun meisje van drie vond dat ze van mij een boel aandacht moest krijgen. En kun je dat weigeren, als ze je aankijkt met van die grote, blauwe ogen? Ik niet in elk geval. Kinderen hebben iets echts, iets eerlijks, dat ontwapenend werkt. Ze kunnen je misschien wel manipuleren, maar ze weten wat ze willen en ze schamen zich er niet voor. Ze zijn nog onbevangen, nog zo open. Ze werpen geen facades op, ze doen zich niet anders voor dan ze zijn. Samenvattend: ze durven nog zichzelf te zijn.
Toen ze naar bed moest, kwam ze de trap af, keek met haar hoofd om de deur en zwaaide. Carolyn bracht haar naar boven, maar even later was ze er weer. Ik zwaaide terug. We hoorden haar vragen: "Nog een keer!" En toen Carolyn zei: "Je mag nog één keer naar Johan zwaaien," stak ze nog een laatste keer haar hoofd om de deur.
Kon ik maar weer zo onbeschaamd genieten.
Kon ik maar weer zo onbevangen in het leven staan.
Kon ik maar weer zo open zijn voor relaties
Kon ik maar weer worden als de kinderen.

[Since I have a wireless telephone, I have the luxury of sitting on my couch during long telephone conversations, close to my 32 liter (9 gallon) aquarium. That means the one talking to me has to share my attention with my fish. One time I was talking to a friend, when I suddenly cried out: "Look, a cute little shrimp!" That led to some hilarity, because to me thinking shrimp and cute are words that go well together, most people associate shrimp with restaurants. The last few years shrimp are also becoming very popular in tropical aquariums. I have so called red cherryshrimps and they can procreate in fresh water. The females carry their eggs with them untill they hatch. After a week the larvae are 1 to 1,5 millimeter, already reddish in color and searching for food along their larger companions. Real shrimps, but cute. Look at the picture above. Am I right or not?

Ofcourse human children are cuter still. I visited two friends from the biblestudygroup, who have two very sweet children, especially their girl of three years old. She was clearly convinced I ought to give her a lot of attention. And of course I couldn't refuse her. Not with her clear blue eyes. Childeren have something real, something honest and disarming. Maybe they manipulate, but they know what they want without shame. They are still open. They don't act as something they are not. The still dare to be themselves.
When she had to go to bed, the little girl came down the stairs to wave me goodbye. She went upstairs, but came down to wave again, and again...
I wish I was able to enjoy myself without shame.
I wish I could live life so carelessly
I wish I could be open to relations like them.
I wish I could be like a child again.]