Vervelen of heersen?

Vandaag gaan we gewoon verder met Michael Scott Rohan...
Maar nu met het tweede boek 'The Forge in the Forest'.
In dit boek komen de hoofdpersonen terecht in het rijk van Tapiau, de Kracht van het bos, waar ze mensen uit een ver verleden ontmoeten. Die wonen in een idyllische omgeving. Tapiau wil de reizigers een veilig tehuis bieden tegen de machten van het ijs, waar ze niet meer kunnen sterven en mogen doen wat ze willen (zonder elkaar te beschadigen). Het lijkt het paradijs op Aarde. Willen we dat niet allemaal? Eeuwig leven in een paradijselijke omgeving, waar in al onze behoeften wordt voorzien? Geen verantwoordelijkheid meer?
In het boek blijkt er een duistere kant aan het plan van Tapiau.
Eeuwig leven zonder taak, zonder bedoeling ontrooft het leven zijn betekenis. "To tread the same paths over again, to dance the same dances, say the same words, act the same pale acts of love sunken to ritual... Small wonder you have all grown weary in time, however hard you fought to remain yourselves. And as you grow weary your minds cloud, your bodies change. Until you are driven to lay aside your humanity as a relief from lingering pain."
Langzaam veranderen de mensen in de wezenloze Alfar, de boswezens die de wil van Tapiau doen.

Hebben we ook niet vaak een beeld van de laatste haven als een plek van eeuwige rust, waar we nooit meer iets hoeven te doen? Waar we eeuwig zingen? Het wordt ons voorgesteld als iets waar we naar uit moeten zien, maar instinctief weten we dat dit niet de vervulling is van onze verlangens. We verlangen niet naar eindeloze rust, want die leidt tot verveling, tot afvlakking, tot verlies van onze menselijkheid. Ik merkte dat zelf al tijdens mijn werkloosheid. Het ontbreken van een doel, van verantwoordelijkheid, leidt tot passiviteit, tot lusteloosheid. Nee, ik verlang naar een wereld waar ik tot mijn recht kom, waar ik een verantwoordelijkheid heb die helemaal bij me past en waardoor mijn hele persoon, met al zijn talenten en eigenschappen, tot zijn recht komt. Ik verlang naar een eeuwig doel.
En ik geloof inderdaad dat zoiets op ons wacht. De bijbel zegt dat we zullen ingaan in het koninkrijk, dat voor ons bestemd is. Dat we koningen en priesters zullen zijn. Dat we zullen heersen over steden. "Over weinig bent u getrouw geweest, over veel zal ik u stellen."
De mens is geschapen met de bedoeling dat man en vrouw over de schepping zouden 'heersen'. Nu al hebben we in ons leven een klein rijk waarover we als koningen heersen. En als we aankomen in die laatste haven krijgen we daadwerkelijk onze mantels en onze kronen, en zullen we regeren!

[Today we continue with Michael Scott Rohan...
But now with his book 'The Forge in the Forest'.
The heroes reach the realm of Tapiau, The power of the forest, where they meet people of an old past in an idyllic surrounding. Tapiau wants to give the travellers a home where they won't die and are allowed to do anything, except hurting each other. It seems like paradise. Don't we all want that? To live eternal in a paradisical world where all our needs are fulfilled.
In the book there seems to be dark side to Tapiau's plan.
To live etarnal without a responsibility, without a goal robs life of its meaning.
"To tread the same paths over again, to dance the same dances, say the same words, act the same pale acts of love sunken to ritual... Small wonder you have all grown weary in time, however hard you fought to remain yourselves. And as you grow weary your minds cloud, your bodies change. Until you are driven to lay aside your humanity as a relief from lingering pain."
Slowly the people change into the mindless Alfar.

We also often imagine the last harbour as a place of eternal rest, where we never have to work again. Where we sing forever more. It's presented as something we must look forward to, but instinctively we know this is not what we truly desire. We don't desire endless rest, because that leads to idleness, boredom, the loss of our humanity. I even experienced that during my period of being out of work. The lack of a goal leads to passivity. No, I desire a world where I become fully me, where I have a task that completely fits me and by which my whole person, with all my talents and peculiarities, will be fulfilled. I long for an eternal purpose.
And I believe that something like that will await us. The bible tells us we will enter the Kingdom prepared for us. That we will be Kings and Priest. We will rule over cities. "You have been loyal over little, I will put you over much more."
Man was created to 'rule' over creation. Now we may rule over the kingdom of our lives. And when we come to the last harbour we will be crowned with glory and rule for evermore!]