Vanavond hadden we het op de bijbelkring over de hoop op de hemel, naar aanleiding van het bijbelboek 1 Thessalonicenzen. Een kringgenoot merkte op dat ze niet goed wist hoe naar de hemel uit te kijken, als we daar zo totaal anders zullen zijn. Er zal immers geen huwelijk meer zijn, staat er. En als je eigen man dan niet meer belangrijk voor je is, ben je dan nog wel jezelf?
Ik heb mijn best gedaan mijn kringgenoten te overtuigen dat de laatste haven toch echt wel iets is om naar uit te kijken, ook in verband met het huwelijk. Dat er ooit geen huwelijken meer zullen zijn, betekent namelijk niet dat iets wat goed was op de Aarde dan niet langer zal bestaan. Eerder andersom: de intimiteit en vreugde van het huwelijk (ik begrijp in elk geval dat dit twee mooie kanten van het huwelijk zijn) zijn slechts vage heenwijzingen naar de intimiteit en vreugde in de hemel. De diepe persoonlijke relatie die je hebt met je partner op Aarde kun je tijdens je leven eigenlijk niet met meer mensen delen. Maar dan zullen we iedereen kennen 'zoals we zelf gekend zijn' door God (en God kent ons op de intiemste manier die mogelijk is).
Ik zag laatst een aflevering van Star Trek - The Next Generation Attached, die hier eigenlijk over ging. In deze film waren kapitein Picard en dokter Crusher met elkaar verbonden door buitenaardse implantaten. Op deze manier konden ze elkaars gedachten horen en ontdekten ze wat de ander werkelijk voor hem of haar voelde. In de aflevering schiep dit een verbondenheid die ze misten toen ze van de implantaten bevrijd waren, alsof een deel van hen was afgesneden. Zo'n diepe persoonlijke intimiteit is op Aarde niet voor ons weggelegd, zelfs niet als we trouwen. En we willen eigenlijk ook niet dat een ander onze donkere kanten zomaar kan zien. Die beperking zal echter verdwijnen. De scheiding tussen personen, de schaamte en schuld waardoor we ons liever verstoppen, de gevolgen van ongehoorzaamheid zullen er niet meer zijn. We zullen volmaakte intimiteit ervaren met God en met mensen. Het huwelijk zou dan een beperking zijn. Die hebben we dan niet meer nodig en dat is niet angstaanjagend, maar bevrijdend.
Begrijp me goed. Natuurlijk verlang ik ernaar ooit te trouwen. Jazeker, ik zou graag een voorproefje smaken van de intimiteit van de hemel. Maar Jezus hoeft niet weg te blijven tot ik getrouwd ben geweest. De vreugde van de hemel overtreft immers honderdvoudig, nee: miljoen- of miljardvoudig de vreugde van het huwelijk, inclusief de seksualiteit. Ik zou toch gek zijn om krampachtig vast te houden aan een kapot speelgoedautotje, als er een Porche 911 voor me klaarstaat? C.S. Lewis had gelijk, toen hij zei: "Ons probleem is niet dat we te veel verlangen, maar eerder te weinig!"
[Tonight at the biblestudygroup we talked about our hope for heaven, based on 1 Thessalonicans. A member of the group remarked that she didn't know how to long for heaven, because she thought our personalities would change. The bible says that there will be no marriage in heaven. And if your own husband will not be important to you anymore, will you still be yourself?
I tried my best to convince the people present that the last harbour is still something to look forward to, even in connection to marriage. That marriage is something that will once disappear, does not mean that something that was good on earth will stop being present. It's the other way around: the intimacy and joy of marriage (at least, I have heard that these are two good aspects of marriage) are only faint pointers to the intimacy and joy in heaven. The deep, personal relationship you have with your partner on earth is too much to share with more persons during a lifetime. But then we will know everyone 'like we ourselves are known' by God (and God knows us as intimately as possible).
I saw an episode of Star Trek - The Next Generation Attached, that dealt with this. In this episode captain Picard and doctor Crusher were linked by alien technology, so that they heard each others' thoughts. They discovered the things they deep down felt for eachother. In the episode this created a connection, a connection they missed when the implants were removed, like a part of them was cut away. A deep personal intimace like that cannot be attained on earth, even not in maariage. And we really don't want another to see our dark secrets, to be honest. However, that barrier will disappear. The gap between persons, the shame and guilt that makes us want to hide, the results of the fall will not be anymore. We will experience perfect intimacy with God and people. Marriage would actually be a restriction. A restriction we will not need anymore. This is not fearfull, but setting us free.
Please understand me. Ofcourse I long to be married once. Yes, I would like to taste a bit of the intimacy of heaven beforehand. But I don't want Jesus to stay away until I have been married. The joy of heaven will be a hundred times, no a million or a billion times larger than the joy of marriace, even including sexuality. I would be mad to cling to a broken toy car, when a Porche 911 is waiting for me. C.S. Lewis was right when he wrote: "We don't desire too much, we desire too little."
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment