Ja, ik ben er weer! Hiep hoi! Meer berichten op deze blog!
Vorige week heb ik weer een klassiek goede sciencefictionroman gelezen, namelijk Fossil
van Hal Clement. Ik kende zijn eerdere boek Mission of Gravity, een erg overtuigend verhaal over een expeditie op een planeet met een grote zwaartekracht. Zijn boeken bevatten veel correcte wetenschap en extrapolaties, die zijn andere werelden heel overtuigend maken. En op de voorkant van de pocket stond ook nog 'Isaac's universe'. Het verhaal was kennelijk gebaseerd op een idee van Isaac Asimov, lang mijn favoriete auteur (voor ik Tolkien opnieuw ontdekte natuurlijk).
Fossil bleek inderdaad een sciencefictionroman van de oude stempel. Hij kon zo geschreven zijn in de hoogtijdagen van Arthur C. Clarke en de meester (Asimov) zelf. Het verhaal kwam wat langzaam op gang. Het duurt honderd bladzijdes voordat het plot duidelijk wordt. En de psychologie van de hoofdpersonen is niet echt heel sterk.
In dit verhaal gaat het ook eigenlijk niet om de hoofdpersonen. Het gaat om de wereld waarin ze leven. En die wordt heel overtuigend weergegeven.
De planeet Habranha is een wereld die voortdurend met dezelfde kant naar zijn zon toegekeerd staat. Daardoor is de donkere kant van de planeet bedekt met een ijslaag van 500 km dik, en de andere kant met een even diepe oceaan. De afwijkende geologie van zo'n planeet en de gevolgen voor het weer en de levenswijze van de bewoners worden goed uitgewerkt. Dan werken er op de planeet ook nog vertegenwoordigers van zes buitenaardse rassen. Naast de aardmensen (van verschillende afkomsten) zijn dat de Naxianen, slangachtige wezens, die emoties van anderen kunnen lezen, Crotonieten, vliegende wezens met een superioriteitscomplex, Samianen, die meer lijken op biefstukken dan op levende wezens en zich voortbewegen in apparaten, Cephallonianen, dolfijnachtige wezens die bijna niet ophouden met praten en tenslotte de Locrianen met hun mogelijkheid om overal doorheen te kijken. Zulke verschillende wezens met zulke verschillende communicatiestijlen, dat is vragen om problemen. En inderdaad, daar is het plot ook op gebaseerd. Het is de verdienste van Clement, dat hij zulke bizarre volken op zo'n manier weet te beschrijven dat het volledig mogelijk is erin te geloven. Ik bracht graag een paar uren door op Habranha, terwijl de regendruppels tegen de ramen van de trein sloegen. Het weer van de afgelopen tijd maakt het in elk geval wel makkelijker te verlangen naar een andere wereld...
[Yes, I'm back! Hurray! More posts on this blog!
Last week I read an old-fashionedly good sciencefiction novel, Fossil
by Hal Clement. I knew another book of his, Mission of Gravity, a really convincing story about an expedition on a high gravity planet. His books contain a lot of correct science and extrapolation, which make his worlds very convincing. And the cover of the pocked carried the words 'Isaac's universe', the story being based on a concept by Isaac Asimov, for a long time my favorite author (obviously before I rediscovered Tolkien).
Fossil indeed turned out a sciencefiction novel with 'golden age' sensibilities. It could easily have been written in the days of Arthur C. Clarke and the master (Asimov) himself. The story took some time to take off. Only after 100 pages the plot began to thicken. And the psychology of the protagonists is not very strongly written. But this story is in a sense not about the protagonists, but about the world they live in. And that world is described very well.
The planet Habranha circles around its sun with one side continually exposed to sunlight. The other side is therefore covered with a 500 km layer of ice, and the light side with an ocean as deep as that. This curious geology and its consequences for the weather and the way of life were well thought out. And on this weird planet live and work people of six extraterrestrial races.
Besides our kind they are the Naxians, snakelike creatures who read emotions, Crotonites, flying creaturs with a superiority complex, Samians, who resemble a steak more than a living creature and move around in exoskeletons, Cephallonians, dolphinlike creaturs that don't stop talking and Locrians with the ability to look through almost any material. Different creatures with different ways of communicating like these, that's asking for trouble. And yes, that's what carries the plot. Cudos for Clement, to be able to describe weird beings in sunch a way that it is easy to believe in them. I for one found it very agreaable to spend some hours on Habranha, while outside the rain hit the train windows. The weather of the past weeks makes it very easy to desire another world...]
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment