Ik schrijf dan wel graag over films, maar met dromen als de mijne heb je geen bioscoop meer nodig.
Ik droom vaak, maar onthoud mijn dromen minder frequent. Die van vannacht echter wel. Hij was ook wat samenhangender dan veel andere dromen.
Ik bevond me in een soort zaal met aan één kant een groot raam dat uitkeek over zee. De zon begon al wat te dalen. Ik was er met een groep mensen, onder wie mijn collega's van het Pharmaceutisch Weekblad. In de droom verscheen een soort oranje cirkel links naast de zon, die groter werd. Op de één of andere manier wist ik dat dit een singularity was, een kosmisch fenomeen zoals een wormhole of een zwart gat, dat alle materie van het universum opslokte. En terwijl het groeide kwam het steeds dichter bij de Aarde. Onze wereld zou erin verdwijnen. Ik weet dat ik in mijn droom in paniek raakte. Ik was bang om opgeslokt te worden en in het niets te verdwijnen en ik sprak daarover met Micheline, één van mijn collega's. Toen zag ik beelden van een draak met meerdere koppen en herinnerde ik me het bijbelvers over tekenen in de hemel bij de terugkomst van Jezus. En mijn paniek verdween, de cirkel in de lucht was niet langer bedreigend, maar kondigde voor mij iets heel moois aan. Ik begon er enthousiast over te vertellen aan mijn collega's en ik voelde vreugde. Toen werd ik wakker...
Wat het betekent? Ik heb geen idee... De wereldverslindende singularity komt uit het boek 'Manifold: Time' van Stephen Baxter, waar het heelal ook van binnenuit verdwijnt. En waarom mijn collega's van het PW? Misschien omdat mijn ouders me eraan hadden herinnerd hoe belangrijk het is als christen te leven op je werk. In elk geval is de boodschap voor mij dat het einde van de wereld niet iets is om bang voor te zijn. Als de 'de hemelsferen met luid gedreun vergaan, de elementen in vlammen opgaan, de aarde wordt blootgelegd en alles wat daarop gedaan is aan het licht komt' (2 Petrus 3 vers 10) is dat niet iets angstaanjagend. Het is juist het begin van iets heel moois: een vernieuwde hemel en een vernieuwde aarde... Iets om naar uit te kijken!
[I may love to write about movies, but with dreams like mine I don't need a cinema any more.
I think I dream every night, but I don't always remember them. Tonights' dream I remember all too well. It was also a bit more coherent than most.
I was in a room with one large window watching out over the sea. The sun was setting. There was a large group of people with me, among them my colleagues from the pharmaceutical journal I worked for. In the dream a large orange circle appeared to the left of the sun. I knew (like one does in dreams) this was a singularity, a cosmic phenomenon like a wormhole or black hole, that ate all matter in the universe. And while it grew it came closer and closer to Earth. Our world would disappear. I know that in my dream I panicked. I was afraid to be sucked up and disappear into nothingess, and I talked about my fears with my colleague Micheline. Suddenly I saw images of a dragon with multiple heads and I remembered the verse about signs in the heavens at Jesus' return. My panic disappeared, the circle in the sky was no longer threatening, but announced something wonderfull. I started to tell about it enthousiastically and with joy. Then I woke up.
What does it all mean? I have no idea... The devouring singularity stems from the book Manifold: Time by Stephen Baxter, in which the universe disappears from the inside out. And why my former colleagues? Maybe because my parents reminded me how important it is to live as a christian on your job. To make a long story short: the message to me was that the end of the world is not something to fear. When In elk geval is de boodschap voor mij dat het einde van de wereld niet iets is om bang voor te zijn. Als de 'the heavens will disappear with a roar, the elements will be destroyed by fire, and the earth and everything in it will be laid bare' (1 Petrus 3 vers 10) it is not something fearfull. It is the beginning of something beautifull: a renewed heaven and a renewed earth... Something to look forward to!]
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment