Een kind is ons geboren...

Het is weer bijna november, en dat betekent dat december eraan komt. En met december de feestdagen: kerst en oud en nieuw. Ik wacht op de film The Nativity Story, maar eigenlijk heb ik de kerstfilm van dit jaar al gezien. Children of men (van de regisseur Alfonso Cuaron (bekend van Harry Potter and the prisoner of azkaban))Hij draait sinds vandaag in de bioscopen en het is een absolute aanrader.
Geen vrolijke film, absoluut niet.
Grimmig, onsentimenteel, uitzichtsloos...
In elk geval is dat de situatie in het begin, want het verhaal speelt in 2027, nadat er al 18 jaar geen kinderen zijn geboren. De mensheid is de hoop kwijtgeraakt. De wereld is in atoomoorlogen bezweken en Engeland is een politiestaat geworden. Vluchtelingen uit alle landen worden opgepakt en gedeporteerd, privacy is iets van het verleden, en bomaanslagen leiden tot angst. Zelfmoordpillen zijn geaccepteerd als manier om het leven op een vriendelijke manier te verlaten. Theo, de hoofdpersoon, heeft zijn hoop verloren. Hij heeft een goede baan, maar van binnen rouwt hij nog steeds om de dood van zijn zoontje. Hij wordt gedwongen een vluchtelinge, Kee, te begeleiden naar de kust van Engeland. Een vluchtelinge met een groot geheim: ze is zwanger...
Maar natuurlijk is de situatie niet zo simpel. Omdat ze een vluchtelinge is mag ze niet in handen vallen van de regering en de bevrijdingsorganisatie waar ze bij is opgenomen wil haar en het kind gebruiken als politiek instrument. Een boegbeeld voor de opstand. Aan de wensen van Kee wordt geen gehoor gegeven.
Een verhaal met heel duidelijke paralellen met het kerstverhaal. Een alleenstaand meisje, dat onverklaarbaar zwanger is. Een man die moet worden overtuigd om haar te beschermen en met haar te vluchten. Een 'herberg' waar geen plek is om te bevallen. Een 'herodes'-figuur die als sadist tekeer gaat. Een vlucht naar zee. En meer dan alles: de baby, die een symbool is van hoop, van leven, van alles wat de dood overwint. De baby maakt de hoofdpersoon weer levend. Zijn gezichtsuitdrukking verandert: zijn leven was hopeloos en hij dronk en rookte alsof hij alles kon vergeten. Maar als hij Kee begeleidt komt zijn gelaat weer tot leven. Hij begint te lachen. Hij krijgt weer passie. En hij heeft alles over voor het leven van het kind. En iedereen die de baby ziet wordt aangeraakt. Mensen die stervende zijn, die oud zijn en bejaard, lachen en bidden als de oude Simeon en Anna in de tempel. "Mijn ogen hebben uw heil gezien." En over de aftiteling klinkt het gelach van kinderen, alsof de makers van de film willen zeggen dat er hoop is, dat leven iets is om te waarderen, dat het waardevol is en breekbaar tegelijk. En het is het geluid van de hemel: spelende kinderen. "Wordt als de kinderen", volgens de woorden van Jezus, en: "Laat de kinderen tot mij komen, want van zodanigen is het koninkrijk der hemelen." Inderdaad!
De mooiste scéne van de film is een van de ontroerendste filmscénes die ik ooit gezien heb. Ik heb niet vaak gehuild bij een film, eigenlijk nooit, nu ook niet, maar ik had nu tranen in mijn ogen. Als er iets sprak van hoop, van nieuw leven, was het deze scéne. Het raakte mijn hart met een gevoel van diepe emotie, vreugde en vervulling. Moeilijk te beschrijven. Maar ik voelde nu wat het betekent wat Jesaja schrijft: "Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven. De heerschappij rust op zijn schouders. En men zal hem noemen: wonderbare raadsman, vredevorst, sterke God." "Een volk dat in duisternis wandelt, ziet een groot licht." (beide uit Jesaja hoofdstuk 9). Daar wijst deze film naar. In een hopeloze wereld, waar de dood de enige verwachting is, waar de duisternis heerst, schijnt een straal van licht: een messias, de verlosser. Ik heb na de film gepraat met een vriend en ik werd er enthousiat van. We hebben een boodschap van hoop! Ik voel me soms ook leeg, nutteloos, teleurgesteld, of depressief. Eigenlijk hopeloos. Maar als ik me 'dood' voel, wil Jezus me levend maken. Hij vernieuwt van binnen uit. Hij maakt de dorre woestijn bloeiend als een roos, zoals de profeten zeggen. Er is een nieuw leven in me. Een nieuwe geboorte, noemt de bijbel het. En dat leven mag me helemaal gaan doortrekken, tot alle dode plaatsen in mij weer bloeien. Dat is de boodschap van het evangelie. Daar raak ik enthousiast over.
Ik kan wel over de film blijven schrijven, maar ik wil jullie oproepen: kijk hem zelf. En lees daarna de kerstverhalen weer eens. Ze zullen je veel dichterbij zijn gekomen. Het wordt realiteit.

[It's almost november, and that means december is on its way. And with december come the holidays: christman and new years. I am waiting for the movie The Nativity Story, but I have seen the christmasmovie of this year now. Children of Men (by director Alfonso Cuaron (known as director ofHarry Potter and the prisoner of azkaban)) As of today it's showing in the cinema's in the Netherlands. I can wholeheartedly recommend it.
Not that it's a cheerfull movie, not at all
It's grim, unsentimental, bleak...
That's the situation at the beginnen, because the story starts in 2027, and at that time there haven't been baby's for twenty years. Humanity has lost hope. The world has collapsed under nuclear assaurlts and England had transformed into a policecountry. Refugees from all countries are arrested and deported, privacy is something of the past, bombings lead to fear. Suicidepills are an accepted way to peacefully leave life behing. Theo, the protagonist, has lost hope. He has a good job, but inside he still mourns the dead of his little boy. He is forced to escort a refugee, Kee, to the coast of England. A refugee with a secret: she's pregnant...
But ofcourse the situation isn't as simple as that: because she's a refugee she can nog fall in the hands of the government and the underground movement that has taken her in wants to use her for political purposes, to instigate the revolution. What Kee wants is not considered.
It's a story with clear paralels with the nativity story. A young girl, unaccountably pregnant. A man who has to be convinced to protect her and to flee with her. No place for her to bear her child. A 'Herod' sadistically trying to use the baby. A flight towards the sea. And more than that: the baby: a symbol of hope,of life, of all that conquers death. De baby brings the protagonist back to life. His face changes: his life was hopeless and he drank and smoked to forget it all. But when he escorts Kee his face comes back to life: He start to smile, he regains his passion and he is willing to give everything for the life of the baby. And everybody who sees the baby is touched. People who are dieing, old and weak, laugh and pray on seeing the child, like the old Simeon and anna in the temple. "My eyes have seen your salvation." And over the credits there's the sound of children laughing. As if the makers of the movie want to say that there is hope. That life is something to value, it's tender and precious at the same time. And it's the sound of heaven: playing children. "Become like the children", Jesus said, and: "let the children come to me. For the kingdom of heaven is theirs." Yes indeed!
The most beautifull scene in the movie is one of the most touching scenes i've ever seen. I think I never cried at a movie, but I did have tears in my eyes at this ome. If something spoke of hope, of new life, it was this scene. It touched my heart with a deep emotion, joy and fulfillment. It's hard to describe. But I felt like I knew what Isaiah wrote: "Unto us a child is born, unto us a son is given. The sovereignity rests on his shoulders. And he shall be called: wonderfull counseler, prince of peace, God himself." "A people that walked in the darkness, shall see a great light." (both from chapter 9). That's what this film points towards. In a hopeless world, with death the only option, where darkness reings, a beam of light shines: a messiah, a deliverer. After the movie I talked with a friend and I became enthusiastic again. We have a message of hope. I sometimes feel empty, disappointed, depressed. Hopeless in fact. But when I feel dead inside, Jesus wants to make me alive. He renews from the inside out. He makes the desert blooming as a flower, like the prophets said. There is new life within me. A new birth, according to the bible. And that life can fill me from the inside out, until all the dead places within me are fully alive again and blooming. That's the message of the gospel. That's what I'm enthusiastic about.
Well, I can keep writing about the movie, but I want to encourage you to watch it yourself. And afterwards, read the nativitystories again. They will have gotten a lot closer. It will become reality.